Presidential Transition

The peaceful transfer of power from one Presidential Administration to the next is a hallmark of American democracy. With our Nation at war, our homeland targeted by terrorist adversaries, and our economy facing serious challenges, the Administration is committed to establishing and executing a transition plan that minimizes disruption, maintains continuity, and addresses the major changes in government since the 2000 transition, including the Intelligence Reform and Terrorism Prevention Act of 2004, as well as the creation of the Department of Homeland Security, the Director of National Intelligence, and the Homeland Security Council. -- Whitehouse

President George W. Bush and President-elect Barack Obama pause for photographs Monday, Nov. 10, 2008, on the Colonnade as the President welcomed his successor and Mrs. Michelle Obama to the White House. White House photo by Eric Draper

ประธานาธิบดีบุชกล่าวแสดงความยินดีต่อชัยชนะของบารัค โอบามา

President Bush Discusses Presidential Election
Rose Garden

10:20 A.M. EST

THE PRESIDENT: Good morning. Last night, I had a warm conversation with President-elect Barack Obama. I congratulated him and Senator Biden on their impressive victory. I told the President-elect he can count on complete cooperation from my administration as he makes the transition to the White House.

I also spoke to Senator John McCain. I congratulated him on a determined campaign that he and Governor Palin ran. The American people will always be grateful for the lifetime of service John McCain has devoted to this nation. And I know he'll continue to make tremendous contributions to our country.

No matter how they cast their ballots, all Americans can be proud of the history that was made yesterday. Across the country, citizens voted in large numbers. They showed a watching world the vitality of America's democracy, and the strides we have made toward a more perfect union. They chose a President whose journey represents a triumph of the American story -- a testament to hard work, optimism, and faith in the enduring promise of our nation.

Many of our citizens thought they would never live to see that day. This moment is especially uplifting for a generation of Americans who witnessed the struggle for civil rights with their own eyes -- and four decades later see a dream fulfilled.

A long campaign has now ended, and we move forward as one nation. We're embarking on a period of change in Washington, yet there are some things that will not change. The United States government will stay vigilant in meeting its most important responsibility -- protecting the American people. And the world can be certain this commitment will remain steadfast under our next Commander-in-Chief.

There's important work to do in the months ahead, and I will continue to conduct the people's business as long as this office remains in my trust. During this time of transition, I will keep the President-elect fully informed on important decisions. And when the time comes on January the 20th, Laura and I will return home to Texas with treasured memories of our time here -- and with profound gratitude for the honor of serving this amazing country.

It will be a stirring sight to watch President Obama, his wife, Michelle, and their beautiful girls step through the doors of the White House. I know millions of Americans will be overcome with pride at this inspiring moment that so many have awaited so long. I know Senator Obama's beloved mother and grandparents would have been thrilled to watch the child they raised ascend the steps of the Capitol -- and take his oath to uphold the Constitution of the greatest nation on the face of the earth.

Last night I extended an invitation to the President-elect and Mrs. Obama to come to the White House. And Laura and I are looking forward to welcoming them as soon as possible.

Thank you very much.

END 10:23 A.M. EST

Whitehouse

สุนทรพจน์ของบารัค โอบามาว่าที่ประธานาธิบดีผิวสีคนแรกของสหรัฐอเมริกา

สวัสดีชิคาโก

หากยังคงมีใครยังสงสัยอยู่ว่าอเมริกาเป็นประเทศที่ทุกอย่างเป็นไปได้จริงหรือไม่ หากยังมีคนที่ยังสงสัยว่าความฝันของผู้สถาปนาประเทศยังคงดำรงอยู่ในห้วงเวลาของพวกเราหรือไม่ ใครที่ยังสงสัยถึงพลังประชาธิปไตยของเรา คืนนี้คือคำตอบของคุณ

มันคือคำตอบที่ถูกบอกเล่าด้วยแถวของผู้คนที่ยาวเหยียดอยู่รอบโบสถ์และโรงเรียนซึ่งเป็นจำนวนของคนที่ประเทศชาติไม่เคยได้เห็นมาก่อน เป็นคำตอบที่บอกโดยประชาชนผู้เฝ้ารอเวลากว่า 3-4 ชั่วโมง และเป็นครั้งแรกของหลายๆ คนเพราะพวกเขาเชื่อว่าครั้งนี้ความแตกต่าง ซึ่งเสียงของพวกเขาคือความแตกต่างนั้น


มันคือคำตอบที่บอกเล่าโดยคนหนุ่มสาวและผู้อาวุโส คนรวยและคนจน เดโมแครต และรีพับลิกัน คนดำ คนขาว คนเชื้อสายเสปน คนเอเชีย ชนพื้นเมือง เพศทางเลือก คนปกติ ผู้พิการหรือไม่พิการ ชาวอเมริกันผู้ส่งสารต่อโลกว่าเราเราไม่เพียงเป็นการรวมตัวของปัจเจกชน หรือการรวมตัวระหว่างรัฐสีแดงกับรัฐสีน้ำเงินเท่านั้น

แต่ที่เป็นอยู่ตลอดมา และจะเป็นต่อไป เราคือการรวมตัวของสหรัฐอเมริกา (United state of America)

มันคือคำตอบที่ชี้นำประชาชนซึ่งถูกบอกให้ เย้ยหยัน ขลาดกลัว ระแวงสงสัย ถึงการแตะมือลงบนจุดสำคัญแห่งประวัติศาสตร์และดัดมันให้ไปสู่ความหวังถึงวันที่ดีกว่า

มันคือการเดินทางบรรลุเป้าหมายด้วยเวลายาวนาน แต่สิ้นสุดลงในคืนนี้, ด้วยสิ่งที่พวกเราได้กระทำลงไปในวันเลือกตั้งวันนี้ ในวาระแห่งการห้วงเวลาแห่งการกำหนดความเปลี่ยนแปลงของอเมริกา

ก่อนหน้านี้เล็กน้อย ในช่วงเย็นวันนี้เพียงเล็กน้อย ผมได้รับโทรศัพท์อันทรงเกียรติจากวุฒิสมาชิกแมคเคนผู้ซึ่งต่อสู้อย่างยาวนานและยากลำบาก และเขาก็ต่อสู้มาอย่างยาวนานกว่าเพื่อประเทศที่เขารัก เขายืนหยัดอุทิศตนเพื่ออเมริกาอย่างที่พวกเราหลายคนไม่อาจจะจินตนาการถึง พวกเราจะได้รับโอกาสที่ดีเช่นกันจากผู้นำซึ่งกล้าหาญและไม่เห็นแก่ตัวผู้นี้.

ผมแสดงความยินดีกับเขา และผมแสดงความยินดีกับผู้ว่าการฯ แพลิน ผมแสดงความยินดีกับทุกๆ สิ่งที่พวกเขาได้บรรลุเป้าหมาย และผมตั้งตารอที่จะร่วมงานกับพวกเขาเพื่อการพลิกฟื้นอนาคต

ผมขอขอบคุณหุ้นส่วนในการเดินทางครั้งนี้ ชายผู้ซึ่งรณรงค์หาเสียงด้วยหัวใจของเขาและพูดเพื่อชายหญิงที่เติบโตขึ้นมาพร้อมกับเขาบนถนนสแครนตัน รวมถึงผู้ที่ร่วมขบวนรถไฟมุ่งหน้าสู่บ้านในเดลาแวร์...รองประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา โจ ไบเด็น

ผมจะไม่มายืนอยู่ตรงนี้ในคืนนี้ หากปราศจากการสนับสนุนอย่างเข้มแข็งของเพื่อที่ดีที่สุดของผมในช่วง 16 ปีที่ผ่าน คนที่คอยดูแลครอบครัวของเรา คนรักแห่งชีวิต และคนที่กำลังจะเป็นสตรีหมายเลข 1 ของสหรัฐอมริกา, มิเชล โอบามา


ซาชา และมาลีอา พ่อรักลูกทั้งสองเกินกว่าที่ลูกจะจินตนาการได้ และลูกได้ลูกหมาตัวใหม่ซึ่งจะย้ายไปไปอยู่กับเราที่บ้านสีขาวหลังใหม่(The new White House) ด้วย

และแม้ว่าคุณยายของผมจะไม่อยู่กับพวกเราอีกต่อไปแล้ว ผมรู้ว่าท่านกำลังเฝ้าดูอยู่ รวมไปถึงครอบครัวของผมซึ่งสร้างให้ผมเป็นอย่างที่ผมเป็น ผมคิดถึงพวกเขาในคืนนี้ ผมรู้ว่าผมเป็นหนี้พวกเขาอย่างมหาศาล

มายาและอัลมา น้องสาวของผม พี่ชายและพี่สาวของผมทั้งหลาย ขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับการสนับสนุน ผมซาบซึ้งในบุญคุณของพวกเขา

ผู้จัดการการรณรงค์หาเสียงของผม เดวิด พลูฟเฟ่ วีรบุรุษไร้นามของการหาเสียงครั้งนี้ ซึ่งผมคิดว่าเป็นเป็นผู้สร้างการรณรงค์ที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกา

ขอบคุณหัวหน้าฝ่ายยุทธศาสตร์ เดวิด แอ็กเซลรอด ซึ่งอยู่เคียงข้างผมทุกๆ จังหวะก้าว

ขอบคุณ ทีมหาเสียงที่ดีที่สุดที่กำเนิดขึ้นในประวัติศาสตร์ทางการเมือง พวกคุณได้สร้างให้มันเกิดขึ้นแล้ว และผมซาบซึ้งต่อสิ่งที่พวกท่านอุทิศให้ผมตลอดไป

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมจะไม่มีวันลืมบุคคลที่เป็นเจ้าของชัยชนะครั้งนี้ ชัยชนะครั้งนี้เป็นของพวกคุณ ชัยชนะเป็นของพวกคุณ

ผมไม่ใช่ผู้สมัครที่มีโอกาสมากที่สุด เราไม่ได้เริ่มต้นด้วยเงินหรือการให้การสนับสนุนจำนวนมาก การหาเสียงของเราได้ได้เกิดขึ้นในที่ประชุมในวอชิงตัน แต่มันเริ่มต้นขึ้นที่สวนหลังบ้านของเดส มอยเนส และห้องนั่งเล่นของคอนคอร์ด และระเบียงหน้าบ้านชารลส์ตัน มันก่อร่างขึ้นโดยคนงานชายหญิงที่ทำงานหนักเพื่อเงินสะสมเล็กน้อยซึ่งเขาเจียดมาให้ 5 เหรียญบ้าง 10 เหรียญ หรือ 20 ตามแต่ความสามารถ

มันงอกงามขึ้นจากประชาชนหนุ่มสาวผู้ปฏิเสธความเฉื่อยชาอันน่าพิศวงในรุ่นของตัวเอง ละทิ้งบ้านและครอบครัวมาเพื่อหางานซึ่งตอบแทนพวกเขาด้วยค่าจ้างและการพักผ่อนที่น้อยนิด

มันถูกขีดวาดขึ้นโดยกลุ่มคนที่พ้นวัยหนุ่มสาว ซึ่งต้องกล้าต่อสู้กับความหนาวเหน็บขอบและร้อนอบอ้าวของอากาศ ไปเคาะประตูบ้านของคนแปลกหน้า และเกิดขึ้นจากชาวอเมริกันนับล้านที่อาสา จัดตั้ง และพิสูจน์ให้เห็นว่า รัฐบาลของประชาชน โดยประชาชน และเพื่อประชาชน ซึ่งดำรงมากว่า 200 ปีไม่ได้สูญสลายไปจากโลกนี้

นี่คือชัยชนะของพวกคุณ

และผมรู้ว่า ที่พวกคุณไม่ได้ทำเพื่อชนะการเลือกตั้งเท่านั้น และก็ไม่ได้ทำเพื่อผม

พวกคุณทำ เพราะคุณเข้าใจในพันธกิจที่ยิ่งใหญ่ที่จะเกิดขึ้นต่อไปข้างหน้า แม้ว่าพวกเราจะร่วมกันเฉลิมฉลองในวันนี้ แต่เราต่างก็รู้ถึงความท้าทายอย่างใหญ่ยิ่งซึ่งจะมาในวันพรุ่งนี้ สงคราม 2 ประการ นั่นคือ ภาวะที่โลกที่ตกอยู่ท่ามกลางภัยพิบัติ และสถานการณ์การเงินที่ตกต่ำที่สุดในรอบศตวรรษ

แม้พวกเราจะรวมตัวกันอยู่ ณ ที่นี้ ในคืนนี้ แต่เรารู้ว่ายังมีชาวอเมริกันผู้หาญกล้ายังคงตื่นอยู่ในทะเลทะเลทรายอิรัก บนภูเขาของอัฟกานิสถาน เสี่ยงภัยเพื่อพวกเรา

ยังมีแม่และพ่อที่ยังนอนลืมตาตื่นคอยดูแลลูกๆ ซึ่งหลับใหล และครุ่นคิดถึงการจำนองบ้าน หรือการชำระค่ารักษาพยาบาล หรือการออมเงินเพื่อการศึกษาในระดับวิทยาลัยของลูกๆ

ยังคงมีพลังงานในรูปแบบใหม่ๆ ที่รอการใช้ประโยชน์ งานใหม่ๆ ที่รอการสรรสร้าง โรงเรียนใหม่ๆ รอการปลูกสร้าง การคุกคามใหม่ๆ ที่ยังต้องเผชิญ ความร่วมมือที่รอการเยียวยา

หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล การป่ายปีนของเรานั้นสูงชัน เราไม่สามารถได้มาในเวลาเพียงหนึ่งปี หรือแม้แต่หนึ่งวาระ แต่ อเมริกา...ผม ไม่เคยมีความหวังมากไปกว่าที่คืนนี้ ว่าเราจะทำได้

ผมสัญญากับพวกคุณว่า พวกเราในฐานะประชาชนจะไปถึงซึ่งจุดหมาย

จะมีความพ่ายแพ้และผิดพลาดเกิดขึ้น และจะมีคนจำนวนมากที่ไม่เห็นด้วยกับหลายนโยบายซึ่งผมตัดสินใจในฐานะประธานาธิบดี และเรารู้ว่ารัฐบาลไม่สามารถแก้ไขได้ทุกปัญหา

แต่ผมจะซื่อสัตย์ต่อพวกคุณเสมอในทุกๆ ความท้าทายที่พวกเราต้องเผชิญ จะรับฟังคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่เราไม่เห็นพ้องต้องกัน และ เหนือสิ่งอื่นใด ผมจะขอให้พวกคุณร่วมในการทำงานเพื่อสร้างชาติขึ้นอีกครั้ง ด้วยหนทางเดียวกับที่เราเคยทำมาแล้วเมื่อ 221 ปีก่อน ช่วงตึกหนึ่งไปยังอีกช่วงตึกหนึ่ง อิฐก้อนหนึ่งสู้อิฐอีกก้อนหนึ่ง และมืออันแข็งกร้านสู่มืออันแข็งกร้าน

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 21 เดือนก่อนในช่วงหนาวที่สุดของฤดูหนาว จะไม่จบลงในคำคืนแห่งฤดูใบไม้ร่วงนี้

ชัยชนะครั้งนี้เพียงอย่างเดียวไม่ใช่ความเปลี่ยนแปลงที่เรามองหา มันเป็นแค่โอกาสของเราที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงนั้น และไม่สามารถเกิดขึ้นหากเรากลับไปสู่สิ่งที่เราเคยเป็น

มันจะเกิดขึ้นไม่ได้โดยปราศจากพวกคุณ โดยปราศจากจิตวิญญาณของการรับใช้ จิตวิญญาณใหม่ของการอุทิศตน

ฉะนั้น ขอพวกเราจงหลอมรวมจิตวิญญาณใหม่แห่งความรักชาติ และสำนึกรับผิดชอบซึ่งเราได้ตกลงใจเข้าร่วม ทำงานหนัก และเฝ้าดู ไม่เฉพาะเพื่อตัวเราเองแต่เพื่อคนอื่นๆ ด้วย

ของพวกเราจงจดจำว่า หากวิกฤตการณ์การเงินครั้งนี้จะสอนอะไรบางอย่างแก่เรา นั่นก็คือการที่เราไม่สามารถจะอยู่กับความเฟื่องฟูของวอลสตรีท ในขณะที่ถนนสายหลักยังคงทนทุกข์

ในประเทศแห่งนี้ เรารุ่งโรจน์และร่วงโรยในฐานะที่เป็นประเทศเดียวกัน เป็นคนๆ เดียวกัน ขอให้พวกเรร่วมกันต่อต้านความพยายามที่กลับไปสู่การแบ่งพรรคแบ่งพวก ความน่าเวทนา และความไม่มีวุฒิภาวะซึ่งเป็นพิษต่อการเมืองของเรามายาวนาน

โปรดจดจำว่า ชายคนหนึ่งจากรัฐนี้เคยแบกป้ายของพรรครีพับลิกันเข้าสู่ทำเนียบขาวเป็นครั้งแรก พรรครีพับลิกันซึ่งก่อตั้งอยู่บนฐานคุณค่าของความเชื่อมั่นในตนเอง เสรีภาพในปัจเจกชนและความเป็นหนึ่งเดียวกันของประเทศ

นั่นคือสิ่งที่เราเชื่อร่วมกัน และเมื่อพรรคเดโมแครตชนะการเลือกตั้งครั้งยิ่งใหญ่ในคืนนี้ เราก็จะทำเช่นเดียวกันนั้นด้วยความอ่อนน้อมและมุ่งมั่นที่จะเยียวยาความแตกแยกซึ่งสกัดกั้นความเจริญก้าวหน้าของเรา

ดังที่ลินคอล์นได้กล่าวว่าประเทศแตกแยกมากกว่าตัวเรา เราไม่ใช่ศัตรูแต่เราคือเพื่อน แม้ความไม่พึงพอใจจะยังคงตึงเขม็ง แต่มันจะต้องไม่ทำลายสายใยแห่งความสมัครสมานของเรา

และสำหรับชาวอเมริกันที่ให้ความสนับสนุนผม ผมจะไม่เพียงแค่ได้คะแนนเสียงของพวกคุณในคืนนี้ แต่ผมจะฟังเสียงของพวกคุณ ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ และผมจะเป็นประธานาธิบดีของพวกคุณ

สำหรับทุกท่านที่เฝ้าดูอยู่ในคืนนี้ ผู้ที่อยู่ไกลออกไปจากชายฝั่งของประเทศเรา ไม่ว่าจากรัฐสภาหรือพระราชวัง ผู้ที่รวมตัวกันอยู่เพื่อฟังวิทยุในมุมใดมุมของโลกซึ่งถูกหลงลืม เรื่องราวของประเทศเราเป็นเรื่องเฉพาะ ทว่าชะตากรรมนั้นเป็นสิ่งที่เราต้องร่วมแบ่งปัน และอรุณรุ่งวันใหม่แห่งความเป็นผู้นำของอเมริกาก็ใกล้จะมาถึงแล้ว

และถึงท่านทั้งหลายผู้ซึ่งปรารถนาจะทำลายโลกลง เราจะ เอาชนะพวกคุณ ท่านทั้งหลายผู้แสวงหาสันติภาพและความมั่นคง เราสนับสนุนคุณ และสำหรับคนที่ยังคงสงสัยว่าแสงไฟนำทางของสหรัฐจะยังคงโชติช่วงหรือไม่นั้น: คืนนี้เราได้พิสูจน์อีกครั้งหนึ่งแล้วว่า ความเข้มแข็งที่แท้จริงของเราไม่ได้มาจากอาวุธ หรือระดับของความมั่งคั่ง แต่มาจากการความคงมั่นของอุดมการณ์ ประชาธิปไตย เสรีภาพ โอกาส และ ความหวังอันมั่งแข็งแกร่ง

อัจฉริยภาพที่แท้จริงของอเมริกาคืออเมริกาสามารถเปลี่ยนแปลง การรวมตัวกันของเราสามารถสัมฤทธิ์ผลสมบูรณ์ สิ่งที่เราได้บรรลุแล้วนั้นได้มองความหวังแก่เราเพื่อให้เราบรรลุผลสำเร็จที่มากกว่าในวันพรุ่ง

การเลือกตั้งครั้งนี้ได้ก่อให้เกิด ‘ครั้งแรก’ ในหลายๆ เรื่อง และก่อให้เกิดเรื่องราวมากมายที่เราจะบอกเล่าสู่คนรุ่นต่อไป แต่เรื่องหนึ่งที่อยู่ในใจของผมในคืนนี้เป็นเรื่องของหญิงผู้หนึ่งซึ่งออกมาลงคะแนนเสียงที่แอตแลนตา เธอก็เหมือนกับคนอื่นๆ อีกนับล้านซึ่งเข้าแถวรอเพื่อจะลงคะแนน เว้นแต่ว่า แอน นิกสัน คูเปอร์ หญิงผู้นั้นอายุ 106 ปีแล้ว

เธอเกิดขึ้นมาในยุคของทาส ในห้วงเวลาที่ยังไม่มีรถยนต์วิ่งอยู่บนถนน ไม่มีเครื่องบินอยู่บนท้องฟ้า ในยุคที่คนเช่นเธอไม่สามารถลงคะแนนเสียงได้ด้วย 2 เหตุผล คือ เพราะเธอเป็นผู้หญิงและเพราะสีผิวของเธอ

และคืนนี้ ผมคิดว่าทุกสิ่งในอเมริกาที่เธอได้เห็นมา 1 ศตวรรษ ความร้าวรานใจและความหวัง การต่อสู้และความก้าวหน้า ช่วงเวลาที่พวกเราถูกบอกว่าเราไม่สามารถทำได้, กับผู้คนผลักดันความเชื่อของอเมริกา,ใช่ เราทำได้

ณ ห้วงเวลาที่เสียงของผู้หญิงเงียบงัน และความหวังของพวกเธอถูกละเลย เธอดำรงชีวิตอยู่เพื่อมองหญิงเหล่านั้นลุกขึ้น เปล่งเสียง และเรียกร้องสิทธิเลือกตั้ง, ใช่ เราทำได้

เมื่อเศรษฐกิจตกต่ำไปทั่วประเทศ เธอเคยมองเห็นประเทศชาติต่อสู้กับความกลัวด้วยข้อตกลงใหม่ งานใหม่ และด้วยสำนึกใหม่, ใช่ เราทำได้

เมื่อลูกระเบิดหล่นลงบนอ่าวของเรา และทรราชย์คุกคามโลก เธออยู่ที่นั่น เป็นพยานของคนในรุ่นนั้นซึ่งเติบโตขึ้นสู่ความยิ่งใหญ่ และประชาธิปไตยที่พวกเราพิทักษ์รักษา, ใช่ เราทำได้

เธออยู่ที่นั่นเพื่อได้เห็นรถเมล์ในมอนท์โกเมอรี่ บ้านในเบอร์มิงแฮม ถนนในเซลมา และบทหลวงจากแอตแลนตาผู้บอกกับประชาชนว่า “เราจะได้ชัยชนะ”, ใช่ เราทำได้

ชายซึ่งได้เหยียบดวงจันทร์ กำแพงที่สลายลงในเบอร์ลิน และโลกซึ่งเชื่อมโยงถึงกันด้วยวิทยาศาสตร์และจินตนาการของเรา

และในปีนี้ ในการเลือกตั้งครั้งนี้ เธอแตะนิ้วของเธอลงบนจอคอมพิวเตอร์ ออกเสียงเลือกตั้ง เพราะหลังจากผ่านประสบการณ์ 106 ปี ในอเมริกา ทั้งในยามรุ่งเรืองที่สุดและในโมงยามที่มืดมิดที่สุด เธอย่อมรู้ว่าอเมริกาสามารถเปลี่ยนแปลงได้

ใช่ พวกเราทำได้!!!

อเมริกา เราเดินมาไกลแล้ว เราพบพานมามาก แต่ก็ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เราต้องทำ คืนนี้ ผมขอให้พวกเราทั้งหลายถามตัวเราเองว่า หากเด็กๆ ของเราจะต้องอยู่ไปถึงศตวรรษหน้า ถ้าหากลูกสาวของผมสามารถมีชีวิตยืนยาวได้เหมือน แอน นิกสัน คูเปอร์ เราต้องการเห็นความเปลี่ยนแปลงในลักษณะใด เราจะสร้างสรรค์ความก้าวหน้าแบบใด

นี่คือโอกาสที่จะให้คำตอบต่อเสียงเพรียก นี่คือห้วงเวลาของเรา

นี่คือห้วงเวลาของพวกเรา ทีจะนำประชาชนกลับสู่การงาน เปิดประตูแห่งโอกาสให้เด็กๆ ของพวกเรา ฟื้นฟูความรุ่งเรืองและส่งเสริมสันติภาพ ฟื้นคืนความฝันของอเมริกันชน และยืนยันรากฐานแห่งความจริง เราคือหนึ่งจากจำนวนหลากหลาย ขณะที่เราหายใจ เรามุ่งหวัง และจากที่ซึ่งเราพบการเย้ยหยันและข้อกังขา และจากผู้คนที่บอกเราว่าเราทำไม่ได้ เราจะตอบด้วยความเชื่ออันเป็นนิรันดร์ซึ่งหลอมรวมเป็นจิตวิญญาณของประชาชนว่า ใช่ เราทำได้

ขอบคุณ ขอให้พระเจ้าอวยพรแก่พวกคุณ และขอให้พระเจ้าอำนวยพรแก่สหรัฐอเมริกา

ประชาไท

Remarks of President-Elect Barack Obama : Election Night
Chicago, IL November 04, 2008

If there is anyone out there who still doubts that America is a place where all things are possible; who still wonders if the dream of our founders is alive in our time; who still questions the power of our democracy, tonight is your answer.


It's the answer told by lines that stretched around schools and churches in numbers this nation has never seen; by people who waited three hours and four hours, many for the very first time in their lives, because they believed that this time must be different; that their voice could be that difference.


It's the answer spoken by young and old, rich and poor, Democrat and Republican, black, white, Latino, Asian, Native American, gay, straight, disabled and not disabled - Americans who sent a message to the world that we have never been a collection of Red States and Blue States: we are, and always will be, the United States of America.

It's the answer that led those who have been told for so long by so many to be cynical, and fearful, and doubtful of what we can achieve to put their hands on the arc of history and bend it once more toward the hope of a better day.

It's been a long time coming, but tonight, because of what we did on this day, in this election, at this defining moment, change has come to America.

I just received a very gracious call from Senator McCain. He fought long and hard in this campaign, and he's fought even longer and harder for the country he loves. He has endured sacrifices for America that most of us cannot begin to imagine, and we are better off for the service rendered by this brave and selfless leader. I congratulate him and Governor Palin for all they have achieved, and I look forward to working with them to renew this nation's promise in the months ahead.


I want to thank my partner in this journey, a man who campaigned from his heart and spoke for the men and women he grew up with on the streets of Scranton and rode with on that train home to Delaware, the Vice President-elect of the United States, Joe Biden.


I would not be standing here tonight without the unyielding support of my best friend for the last sixteen years, the rock of our family and the love of my life, our nation's next First Lady, Michelle Obama. Sasha and Malia, I love you both so much, and you have earned the new puppy that's coming with us to the White House. And while she's no longer with us, I know my grandmother is watching, along with the family that made me who I am. I miss them tonight, and know that my debt to them is beyond measure.


To my campaign manager David Plouffe, my chief strategist David Axelrod, and the best campaign team ever assembled in the history of politics - you made this happen, and I am forever grateful for what you've sacrificed to get it done.


But above all, I will never forget who this victory truly belongs to - it belongs to you.


I was never the likeliest candidate for this office. We didn't start with much money or many endorsements. Our campaign was not hatched in the halls of Washington - it began in the backyards of Des Moines and the living rooms of Concord and the front porches of Charleston.


It was built by working men and women who dug into what little savings they had to give five dollars and ten dollars and twenty dollars to this cause. It grew strength from the young people who rejected the myth of their generation's apathy; who left their homes and their families for jobs that offered little pay and less sleep; from the not-so-young people who braved the bitter cold and scorching heat to knock on the doors of perfect strangers; from the millions of Americans who volunteered, and organized, and proved that more than two centuries later, a government of the people, by the people and for the people has not perished from this Earth. This is your victory.


I know you didn't do this just to win an election and I know you didn't do it for me. You did it because you understand the enormity of the task that lies ahead. For even as we celebrate tonight, we know the challenges that tomorrow will bring are the greatest of our lifetime - two wars, a planet in peril, the worst financial crisis in a century. Even as we stand here tonight, we know there are brave Americans waking up in the deserts of Iraq and the mountains of Afghanistan to risk their lives for us. There are mothers and fathers who will lie awake after their children fall asleep and wonder how they'll make the mortgage, or pay their doctor's bills, or save enough for college. There is new energy to harness and new jobs to be created; new schools to build and threats to meet and alliances to repair.


The road ahead will be long. Our climb will be steep. We may not get there in one year or even one term, but America - I have never been more hopeful than I am tonight that we will get there. I promise you - we as a people will get there.


There will be setbacks and false starts. There are many who won't agree with every decision or policy I make as President, and we know that government can't solve every problem. But I will always be honest with you about the challenges we face. I will listen to you, especially when we disagree. And above all, I will ask you join in the work of remaking this nation the only way it's been done in America for two-hundred and twenty-one years - block by block, brick by brick, calloused hand by calloused hand.


What began twenty-one months ago in the depths of winter must not end on this autumn night. This victory alone is not the change we seek - it is only the chance for us to make that change. And that cannot happen if we go back to the way things were. It cannot happen without you.


So let us summon a new spirit of patriotism; of service and responsibility where each of us resolves to pitch in and work harder and look after not only ourselves, but each other. Let us remember that if this financial crisis taught us anything, it's that we cannot have a thriving Wall Street while Main Street suffers - in this country, we rise or fall as one nation; as one people.


Let us resist the temptation to fall back on the same partisanship and pettiness and immaturity that has poisoned our politics for so long. Let us remember that it was a man from this state who first carried the banner of the Republican Party to the White House - a party founded on the values of self-reliance, individual liberty, and national unity. Those are values we all share, and while the Democratic Party has won a great victory tonight, we do so with a measure of humility and determination to heal the divides that have held back our progress. As Lincoln said to a nation far more divided than ours, "We are not enemies, but friends... though passion may have strained it must not break our bonds of affection." And to those Americans whose support I have yet to earn - I may not have won your vote, but I hear your voices, I need your help, and I will be your President too.


And to all those watching tonight from beyond our shores, from parliaments and palaces to those who are huddled around radios in the forgotten corners of our world - our stories are singular, but our destiny is shared, and a new dawn of American leadership is at hand. To those who would tear this world down - we will defeat you. To those who seek peace and security - we support you. And to all those who have wondered if America's beacon still burns as bright - tonight we proved once more that the true strength of our nation comes not from our the might of our arms or the scale of our wealth, but from the enduring power of our ideals: democracy, liberty, opportunity, and unyielding hope.


For that is the true genius of America - that America can change. Our union can be perfected. And what we have already achieved gives us hope for what we can and must achieve tomorrow.


This election had many firsts and many stories that will be told for generations. But one that's on my mind tonight is about a woman who cast her ballot in Atlanta. She's a lot like the millions of others who stood in line to make their voice heard in this election except for one thing - Ann Nixon Cooper is 106 years old.


She was born just a generation past slavery; a time when there were no cars on the road or planes in the sky; when someone like her couldn't vote for two reasons - because she was a woman and because of the color of her skin.


And tonight, I think about all that she's seen throughout her century in America - the heartache and the hope; the struggle and the progress; the times we were told that we can't, and the people who pressed on with that American creed: Yes we can.


At a time when women's voices were silenced and their hopes dismissed, she lived to see them stand up and speak out and reach for the ballot. Yes we can.


When there was despair in the dust bowl and depression across the land, she saw a nation conquer fear itself with a New Deal, new jobs and a new sense of common purpose. Yes we can.


When the bombs fell on our harbor and tyranny threatened the world, she was there to witness a generation rise to greatness and a democracy was saved. Yes we can.


She was there for the buses in Montgomery, the hoses in Birmingham, a bridge in Selma, and a preacher from Atlanta who told a people that "We Shall Overcome." Yes we can.


A man touched down on the moon, a wall came down in Berlin, a world was connected by our own science and imagination. And this year, in this election, she touched her finger to a screen, and cast her vote, because after 106 years in America, through the best of times and the darkest of hours, she knows how America can change. Yes we can.


America, we have come so far. We have seen so much. But there is so much more to do. So tonight, let us ask ourselves - if our children should live to see the next century; if my daughters should be so lucky to live as long as Ann Nixon Cooper, what change will they see? What progress will we have made?


This is our chance to answer that call. This is our moment. This is our time - to put our people back to work and open doors of opportunity for our kids; to restore prosperity and promote the cause of peace; to reclaim the American Dream and reaffirm that fundamental truth - that out of many, we are one; that while we breathe, we hope, and where we are met with cynicism, and doubt, and those who tell us that we can't, we will respond with that timeless creed that sums up the spirit of a people:


Yes We Can. Thank you, God bless you, and may God Bless the United States of America.

ปัจจัยที่เอื้อโอกาสให้โอบามามีชัยเหนือแมคเคน

วันนี้วันที่ 4 พฤศจิกายนเป็นวันเลือกตั้งสหรัฐ ไม่ว่าใครได้เป็นประธานาธิบดีในวันนี้จะสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้กับการเมืองอเมริกันไม่ว่าจะเป็นประธานาธิบดีผิวสีคนแรก หรือ ประธานาธิบดีที่มีอายุมากที่สุดหรือรองประธานาธิบดีหญิงตนแรกของอเมริกา

เหลืออีกเวลาไม่ถึง 10 ชั่วโมงก็จะปิดหีบการเลือกตั้งแล้ว การเลือกตั้งครั้งนี้ส่วนตัวผู้เขียนในฐานะอิงการเมืองอนุรักษ์นิยมและรักรีพับลิกันไม่เสื่อมคลายขอสนับสนุนจอห์น แมคเคนนั่งเก้าอี้ประธานาธิบดีสหรัฐต่อจากประธานาธิบดีบุชแม้การเลือกตั้งครั้งนี้จะเป็น Democratic Year โอกาสที่แมคเคนจะเอาชนะโอบามาไม่มากก็ตามแต่เพื่อให้อุดมการณ์ของ conservatism ได้ถูกนำมาปฎิบัติใช้ในรูปของนโยบายเพื่อสนองตอบชาวอนุรักษ์นิยม อย่างไรเสียวันนี้ก็ต้องลุ้นแมคเคนเพราะยังไงแมคเคนก็ยังเป็นกระแสหลักอนุรักษ์นิยมอยู่

ยอมรับว่าจริตทางการเมืองของผู้เขียนนั้นกลืนอดุมการณ์เสรีนิยม(Liberal) และนโยบายของเดโมแครตไม่ลงจริงๆ โดยเฉพาะทัศนคติของพวกสื่อและนักวิชาการหัวเสรีนิยมสุดโต่งที่สนับสนุนเดโมแครตนั้นหากเทียบกับการเมืองไทยแล้ว ไม่ต่างจากสื่อและพวกนักวิชาการไทยหัวเสรีนิยมที่ส่วนใหญ่สนับสนุนพรรคประชาธิปัตย์ยังไงยังงั้น นักวิชาการไทยหัวเสรีนิยมพวกนี้ยังต้องเรียก “นักวิชาการหัวเสรีนิยมสุดโต่งในอเมริกา” ว่า “พี่” เลยแหละ แต่สิ่งที่ต่างกันคือ การเมืองในอเมริกาเป็นการต่อสู้กันในระบอบประชาธิปไตยและฝ่ายที่พ่ายแพ้การเลือกตั้งยอมรับผลที่ออกมา แม้จะมีพวกไม่เคารพการตัดสินใจของคนส่วนใหญ่อยู่บ้างก็ตามแต่ก็ไม่ได้จัดการประท้วงยืดเยื้อเพื่อล้มฝ่ายที่ชนะการเลือกตั้งเหมือนที่เมืองไทยแต่อย่างใดแต่เลือกอพยพไปอยู่แคนาดาแทน :D มีให้เห็นมาแล้วที่พวกเชียร์เดโมแครตผิดหวังการเลือกตั้งประธานาธิบดีเมื่อปี 2000 และ 2004 ทำใจไม่ได้และร้องให้คร่ำครวญอยากย้ายไปอยู่แคนาดา บางคนก็ทำจริงแต่บางคนก็พูดเฉยๆ

การต่อสู้ทางการเมืองของสหรัฐอเมริกานั้นเป็นการต่อสู้กันทางอุดมการณ์ทางการเมืองและเศรษฐกิจ และเป็นสงครามวัฒนธรรมด้วยคือเป็นการต่อสู้ระหว่าง

คนเมืองรวมไปถึงพวกชนกลุ่มน้อย ดาราฮอลลีวู้ดอีโก้สูง นักวิชาการหัวเสรีนิยมที่ส่วนใหญ่จะสิงสถิตย์อยู่ตามมหาวิทยาลัยต่างๆในอเมริกาและสื่อกระแสหลัก(ยกเว้นฟ็อกซ์ นิวส์) ที่นิยมพรรคเดโมแครต
VS.
คนชนบทในเมืองเล็กที่ไม่มีทั้งสื่อกระแสหลักและนักวิชาการในมหาวิทยาลัยเป็นพวกสนับสนุนแข็งขันที่นิยมพรรครีพับลิกัน

คำพูดที่ผู้เขียนมักจะได้ยินออกมาจากปากของพวกเสรีนิยมสุดโต่งที่นิยมพรรคเดโมแครตนั้นจะออกไปในแนวทางที่เป็นลบอย่างมากกับฝ่ายอนุรักษ์นิยมเป็นต้นว่า

พวกอนุรักษ์นิยมบ้าศาสนา งมงายในศาสนาต่อต้านวิทยาศาสตร์
พวกอนุรักษ์นิยมส่วนใหญ่ที่เลือกรีพับลิกัน การศึกษาน้อย และไง่
พวกอนุรักษ์นิยมบ้าสงคราม
พวกอนุรักษ์นิยมชอบลดภาษีให้กับคนรวย ไม่สนใจชนชั้นกลาง
พวกอนุรักษ์นิยมเป็นพวกเหยียดผิว
พวกอนุรักษ์นิยมส่วนใหญ่เป็นพวกบ้านนอก
รีพับลิกันชอบโกงการเลือกตั้ง
และอื่นๆอีกมากมาย

ความคิดเห็นและประเด็นที่กล่าวมาข้างต้นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่เห็นได้ตามเว็บไซท์ บล็อคหรือเว็บบอร์ดทั้วไปของพวกหัวเอียงซ้ายหรือหัวเสรีนิยมในอเมริกานี่คือความคิดเห็นของพวก “เสรีนิยมสุดโต่ง” คือ มองว่าตัวเองเรียนสูง เก่ง ฉลาด อยู่ฝ่ายเดียวแต่คนที่เลือกพรรครีพับลิกันนั้น “โง่” และ “ไม่ถูก” ทั้งหมด

ข้อกล่าวหาที่มีต่ออนุรักษ์นิยมจากปากของพวกเสรีนิยมสุดโต่งที่ผู้เขียนลิสต์มาให้ดูข้างต้นนั้นไม่ใช่เป็นความคิดเห็นของอเมริกันชนส่วนใหญ่ หากอเมริกันชนส่วนใหญ่คิดแบบนี้ทั้งหมดเราคงไม่ได้เห็นประธานาธิบดีที่มาจากรีพับลิกันเป็นแน่แท้

การเลือกตั้งประธานาธิบดีแทบทุกครั้งที่ผ่านมาจะมีจำนวนคนที่ลงทะเบียนเป็นเดโมแครตมากกว่ารีพับลิกันมากแต่นั่นไม่ได้การันตีว่าเดโมแครตจะเป็นฝ่ายชนะเสมอไปเพราะเมื่อครั้งที่รีพับลิกันชนะการเลือกตั้งจำนวนคนที่ลงทะเบียนสังกัดเดโมแครตก็มากกว่ารีพับลิกันมาตลอด แต่หากถามว่าเป็นอนุรักษ์นิยมหรือลิเบอร์รัลคนอเมริกันส่วนใหญ่จะบอกว่าตนเป็นอนุรักษ์นิยมมากถึง 57 % ขณะที่มีเพียง 37% เท่านั้นที่บอกว่าตัวเองเป็นลิเบอร์รัล

โดยธรรมชาติแล้ว คนอเมริกันส่วนใหญ่เป็น center-right

แต่กระนั้นก็ตาม การเลือกประธานาธิบดีแต่ละครั้งมันขึ้นอยู่กับเงื่อนไขและสถานการณ์ด้วยเพราะบางครั้งวิกฤต หรือ สถานการณ์ก็สามารถสร้างความได้เปรียบให้กับผู้สมัครคนนั้นเช่นกัน ต้องบอกว่าในปีนี้บารัค โอมาบาโชคดีที่เกิดวิกฤตการเงินในอเมริกาก่อนจากที่คะแนนนิยมของเขายังไล่ตามแมคเคนอยู่ก็เบียดแซงหน้าไปได้เพราะวิกฤตการเงินที่เกิดขึ้นแค่ 4 สัปดาห์ที่ผ่านมานั่นเองหากไม่มีวิกฤตการเงินเกิดขึ้นในครั้งนี้ โอกาสที่โอบามาจะเอาชนะแมคเคนไปแบบง่ายๆนั้นแทบเป็นศูนย์

ด้วยเหตุนี้หากให้ผู้เขียนสรุปปัจจัยในช่วงการหาเสียงเลือกตั้งที่ผ่านมาที่ทำให้โอบามาได้เปรียบแมคเคนอยู่มากคือ

1. ปัญหาวิกฤตการเงินในวอลสตรีทที่เมนสตรีทได้รับผลกระทบด้วย ดังนั้นความรู้สึกของประชาชนคือ ต้องลงโทษพรรคที่เป็นรัฐบาลไว้ก่อนแม้ในสภาฯคองเกรสที่เป็นฝ่ายนิติบัญญ้ติและเดโมแครตครองเสียงข้างมากในสภาฯจะมีบทบาทสำคัญมากที่สุดในการรับผิดชอบวิกฤตการเงินที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ก็ตาม แต่การกล่าวโทษฝ่ายบริหารนั้นง่ายที่สุด ตรงนี้ไม่จำเป็นว่ารัฐบาลที่มาจากพรรครีพับลิกันต้องถูกกล่าวโทษเสมอไป หากรัฐบาลชุดปัจจุบันมาจากพรรคเดโมแครตพวกเขาก็ต้องตกอยู่ในสภาวะที่ยากลำบากเช่นกัน เพราะประว้ติศาสตร์การเมืองอเมริกันพิสูจน์ให้เห็นมาแล้ว

แต่ที่น่าสนใจที่คนนิยมเดโมแครตต้องกลับไปถามตัวเองคือ ที่โอ่ว่า บิล คลินตัน บริหารประเทศดี เศรษฐกิจดี เหตุใด อัลเบิร์ต กอร์ จึงไม่สามารถเอาชนะจอร์จ ดับเบิ้ลยู บุช จากพรรครีพับลิกันไปได้อย่างขาดลอยในการเลือกตั้งประธานาธิบดีปี 2000 ในทางตรงกันข้ามยังแพ้ให้กับท่านบุชเสียด้วยซ้ำ

หากบิล คลินตันบริหารประเทศได้เยี่ยมยอดจริงตามคำกล่าวยกยอของพวกเดโมแครตและลิเบอร์รัล มีเดียในอเมริกาเชียร์อย่างสุดลิ่มทิ้มประตู ทำไมผลงานของเขาจึงไม่ทำให้กอร์ได้รับอานิสงค์สามารถเอาชนะจอร์จ บุชไปได้อย่างถล้มทลายในปีนั้น?

2. ทุนทรัพย์ เรียกว่าในปีนี้โอบามามีทุนทรัพย์ในการหาเสียงเลือกตั้งมากกว่าแมคเคนหลายเท่าตัวอันเป็นผลมาจากการแข่งขันในระดับไพรมารีที่ยาวนานของพรรคเดโมแครตด้วยนั่นเอง โอบามาใช้เงินในการหาเสียงครั้งนี้มากกว่าแมคเคนเกือบ 4 เท่าตัว

3. McCain Campaign นั้นไม่เก่งและทำงานได้มีประสิทธิภาพไม่เท่าแคมเปญของโอบามา ต้องยอมรับว่าโอบามาบริหารแคมเปญได้เก่งกว่าแมคเคนและทำผิดพลาดน้อย รวมไปถึงกองทัพสื่อที่ให้สัญญาณไฟเขียวให้โอบามาผ่านตลอดในขณะที่แมคเคน-เพลิน ต้องเจอไฟอแดงอยู่ทุกสี่แยก แต่การที่บริหารแคมเปญมีประสิทธิภาพไม่ได้หมายความว่านี่คือ “หลักฐาน” ที่พิสูจน์ว่าจะสามารถเป็นประธานาธิบดีได้และไม่ได้บอกว่าการบริหารแคมเปญเก่งจะเป็นประธานาธิบดีที่ดีได้

ที่ผู้เขียนเห็นผลงานชัดๆของโอบามาที่สร้างความประทับใจมีอยู่แค่สองอย่างคือ 1.บริหารแคมเปญได้มีประสิทธิภาพ และ 2.บรรยายชีวประวัติตัวเองลงในหนังสือ เป็นการสร้างภาพปูทางเพื่อลงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีไว้ก่อนนั่นเอง

เพราะจริงๆแล้วเรื่องเศรษฐกิจและIdeology ของโอบามามีจุดอ่อนให้โจมตีเยอะแยะโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพความเป็นเสรีนิยมและนโยบายเศรษฐกิจที่ออกไปในทางสังคมนิยมของเขา แต่น่าเสียดายว่า McCain Campaign เพิ่งมามองเห็นก็เมื่อช่วงใกล้เลือกตั้งแล้ว จริงๆแล้วหาก McCain Campaign ยอมฟังคำแนะนำของบิล คริสตัลมากสักนิด พวกเขาคงไม่อยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรองขนาดนี้

4. แมคเคนผิดพลาดที่พยายามหาเสียงโดยยืนระยะห่างจากประธานาธิบดีบุช ตรงกันข้ามสิ่งที่เขาต้องทำคือ ต้องทำให้นโยบายบริหารของบุชนั้นได้รับความนิยมและสานต่อต่อไป เพราะนโยบายการบริหารของบุชโดยรวมแล้วคือแก่นสำคัญของ conservatism แมคเคนนั้นมีจุดยืนหลายอย่างที่ต่างจากบุชซึ่งเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ฐานเสียงรีพับลิกันไม่สนับสนุนเขามากเท่ากับสมัยบุชเมื่อ 4 ปีที่แล้วและเรามองย้อนกลับไปดูผู้ที่โหวตให้แมคเคนในรอบไพรมารี่นั้นส่วนใหญ่จะเป็นผู้ออกเสียงอิสระและเดโมแครต แต่มิท รอมนีย์ และฮัคคาบีคือผู้ที่ได้เสียงจากอนุรักษ์นิยมมากที่สุด

หากแมคเคนต้องการมีชัยชนะในการเลือกตั้งครั้งนี้ แคมเปญของเขาไม่ควรยืนระยะห่างจากนโยบายของบุชทุกเรื่องเพราะนโยบายส่วนใหญ่ของบุชคือแก่นกลางของอนุรักษ์นิยม การที่จะชนะเลือกตั้งให้ได้นั้นอย่างแรกคุณต้องยึดฐานเสียงอนุรักษ์นิยมไว้ก่อนแล้วจึงค่อยเอื้อมไปหาผู้ออกเสียงอิสระเพราะธรรมชาติของผู้ออกเสียงอิสระนั้นจะยืดหยุ่นกับทุกนโยบาย หากนโยบายไหนของเดโมแครตดีเขาก็เลือกผู้สมัครจากเดโมแครต แต่หากนโยบายไหนของรีพับลิกันที่เขาชอบใจ เขาก็เลือกรีพับลิกัน

แต่การที่แมคเคนแสดงตัวว่าเป็นมาเวอร์ริคนั้นเพราะนั่นคือคาแรคเตอร์ที่โดดเด่นของเขาเพราะเขาทำงานได้กับทั้งเดโมแครตและรีพับลิกัน แต่ทว่ามันก็มีจุดอ่อนคือถูกต่อต้านทั้งจากผู้สนับสนุนทั้งสองพรรค

ประธานาธิบดีบุชคือตัวอย่างที่ดีที่สุดในการขอร่วมทำงานกับทั้งสองพรรคเมื่อเขาได้รับการเลือกตั้งกลับเข้ามาใหม่ในปี 2004 ประธานาธิบดีบุชบอกกับผู้ไม่เลือกเขาและเลือกจอห์น เคอร์รี่ว่า

"วันนี้ ผมต้องการกล่าวกับทุกๆคนที่เลือกคู่ต่อสู้ของผมว่า เพื่อทำให้ชาติของเราแข็งแกร่งขึ้นและดีขึ้นกว่าเดิม ผมจำเป็นต้องการการสนับสนุนจากคุณทุกคนและผมจะทำงานเพื่อให้ได้มันมา ผมจะทำทุกอย่างที่ผมสามารถทำได้เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากพวกคุณ"

แต่ประธานาธิบดีบุชท่านต้องจ่าย "ความพยายามอย่างหนักในการทำงานร่วมกับสองพรรค" ด้วยราคาที่แสนแพงกับการได้รับการต่อต้านจากทั้งสองพรรค เพราะมันก็เหมือนกับ "คุณบอกรักผู้หญิงสองคน" ในเวลาเดียวกันนั่นเอง แต่นี่คือความเป็น compassionate conservative ของท่าน

ดังนั้นแมคเคนแคมเปญจึงผิดพลาดมากที่หาเสียงโดยตีตัวออกห่างจากประธานาธิบดีบุช ตรงกันข้ามเขาต้องชูโรงผลงานการบริหารที่ประสพความสำเร็จของบุช ไม่ใช่บอกว่ายืนตรงข้ามกับรัฐบาลบุชไปหมดทุกอย่างเพราะในความเป็นจริงนั้นการบริหารงานของบุชตลอด 8 ปีที่ผ่านมาถือว่าท่านทิ้งผลงานที่น่าประทับใจไว้ให้หลายชิ้นแต่อยู่ที่ว่าคนจะเลือกมองมุมไหนเท่านั้นเอง แม้จะมีนโยบายบางส่วนที่ทำแล้วไม่ประสพผลสำเร็จเท่าที่ควรแต่โดยรวมแล้วถือว่าใช้ได้เลยเพราะอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของอเมริกาในภาวะวิกฤตการเงินก็ยังโตกว่ายุโรปและแคนาดา

รัฐบาลบุชนี่เป็นรัฐบาลที่เจอบททดสอบอย่างหนักเรียกว่าเจอของแข็งทั้งจากภายในและนอกประเทศมากกว่ารัฐบาลคลินตันหลายเท่าตัวแต่อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจก็ยังขยายตัวแม้จะไม่โตมาก อัตราการว่างงานก็ถือว่าต่ำแค่ 7 % ไม่อาจเรียกว่าเป็นภาวะเศรษฐกิจถดถอยครั้งใหญ่ได้เลยเพราะเกรทดีเพรสชั้นนั้นอัตราการว่างงานสูงถึงเกือบ 30 % แม้จะถูกรุมเร้าด้วยภาวะฟองสบู่แตกของธุรกิจดอทคอมที่เริ่มก่อตัวสมัยปลายรัฐบาลคลินตันและมาแตกตอนปี 2001, ไหนจะเหตุการณ์ 9-11 ที่มาเกิดในสมัยเปลี่ยนผ่านรัฐบาล(เพราะรัฐบาลคลินตันเก็บของสกปรกไว้ใต้พรมเยอะด้วยนโนยบายด้านความมั่นคงที่อ่อนแอ) พอบุชเข้ามาไม่ถึง 5 เดือนก็เกิดเหตุการณ์ผู้ก่อการร้ายถล่มอเมริกาเสียแล้ว รวมไปถึงสงครามอิรัคและอาฟกานิสถานและวิกฤตการเงินที่มีรากเหง่ามาจากนโยบาย “เอาใจผู้มีรายได้น้อยให้มีบ้านเป็นของตัวเอง” ของพรรคเดโมแครตแต่ไม่ยอมดูศักยภาพว่าคนจนที่อุ้มนั้นจะจ่ายได้หรือไม่

ชาวรีพับลิกันที่ส่วนใหญ่(แม้ไม่ทั้งหมด)นั้นไม่นิยมแมคเคนมากเท่าไหร่เพราะเขาดูไม่ใช่อนุรักษ์นิยมเต็มตัว ก่อนที่เขาจะเลือกซาร์ร่าห์ เพลินมาเป็นคู่รองประธานาธิบดีนั้นคะแนนนิยมเขาในหมู่อนุรักษ์นิยมนั้นต่ำกว่าคู่ชิงประธานาธิบดีที่มาจากรีพับลิกันในอดีตเกือบทั้งหมดแต่ซาร์ร่า เพลินได้เปลี่ยนใจอนุรักษ์นิยมหันมาสนับสนุนเขาอีกครั้งแม้จะเทียบไม่ได้กับที่อนุรักษ์นิยมสนับสนุนบุชเมื่อ 4 ปีที่แล้ว

ตัวผู้เขียนเองนั้นไม่เคยเชียร์แมคเคนเลยในตอนหยั่งเสียงขั้นต้นแต่คนที่ผู้เขียนเชียร์สุดๆคือ "มิท รอมนีย์" แต่น่าเสียดายว่า เขาไม่ชนะเพราะคะแนนถูกแบ่งไปให้ไมค์ ฮัคคาบีด้วยเพราะมิท รอมนีย์คือตัวแทนของอนุรักษ์นิยมจริงๆ แต่พื่อให้อุดมการณ์ของ conservatism ได้ถูกนำมาปฎิบัติใช้ในรูปของนโยบายเพื่อสนองตอบชาวอนุรักษ์นิยมในประเทศ อย่างไรเสียก็ต้องให้การสนับสนุนแมคเคนต่อไปเพราะยังไงแมคเคนก็ยังเป็นกระแสหลักอนุรักษ์นิยมอยู่

5. เนื่องด้วยโอบามาเป็นนักการเมืองหน้าใหม่(ถึงจะไม่ใหม่แบบถอดด้าม)และยังไม่มีผลงานอันโดดเด่นและไม่เคยบริหารประเทศมาก่อน ดังนั้นเมื่อประกอบเข้ากับสถานการณ์วิกฤติการเงินที่เกิดขึ้น เขาจึงอยู่ในฐานะได้เปรียบเพราะ “ไม่มีผลงาน ไม่มีความผิด” เหมือนพรรคประชาธิปัตย์ในเมืองไทยนั่นล่ะค่ะ...อิอิ ซึ่งต่างกับประธานาธิบดีบุชที่บริหารประเทศมาสองสมัยก็มีทั้งผลงานที่ประสพความสำเร็จและสำเร็จน้อยให้ฝ่ายตรงข้ามได้นำไปวิพากษ์วิจารณ์โจมตีได้

เหมือนอย่างที่แมคเคนตอกโอบามาให้หน้าหงายเมื่อตอนดีเบทครั้งที่สามนั่นแหละว่าหากโอบามาต้องการผูกโยงเขาเข้ากับประธานาธิบดีบุชแล้ว หากเขาต้องการโจมตีบุชหรือ ideology ของบุชเขาควรลงสมัครประธานาธิบดีตั้งแต่ 4 ปีที่แล้วแข่งกับบุช(ซึ่งหากโอบามาลงสมัคร 4 ปีที่แล้วก็ไม่มีทางชนะบุชหรอก) แต่ก็แปลกใจว่าทำไมค่ายแมคเคนถึงเพิ่งมานึกออกทั้งที่ประโยค “I'm not George Bush, if you wanted to run against George Bush, you should have run for President Four Years Ago” ทั้งที่ชาวคอนเซอร์เวทีฟเน็ตเรานึกการโต้ตอบโอบามาแบบนี้ออกมานานแล้ว

แต่หากโอบามาชนะอีก 4 ปีข้างหน้าเขาก็จะต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบที่เขาวิพากษ์วิจารณ์ประธานาธิบดีบุชในตอนนี้นั่นแหละเพราะได้บริหารประเทศไปแล้วจุดเด่น จุดด้อย และ Judgement ย่อมมีออกมาให้เห็นชัดเจน

6. แมคเคนสื่อสารเรื่องแผนการแก้ปัญหาเศรษฐกิจได้ไม่ชัดเจน ในเรื่องของการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจนั้นแผนเศรษฐกิจของโอบามาไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย เพราะผู้ที่เป็นมันสมองให้กับแผนเศรษฐกิจของเขาก็คือทีมเศรษฐกิจจากสมัยรัฐบาลคลินตันที่เน้น Big government เน้นมาตรการเพิ่มภาษี และเป็นพวกกีดกันทางการค้าตัวยง คือการปกป้องผลประโยชน์ตัวเองทางด้านภาษีและการค้า และต่อต้านการค้าเสรี (Freetrade)

รีพับลิกันอย่างแมคเคนที่มีจุดเด่นในเรื่องการลดภาษี(ทุกระดับชั้น) กลับไม่สามารถอธิบายจุดอ่อนของนโยบายเศรษฐกิจของโอบามาได้อย่างชัดเจนเท่าที่ควรจะเป็น แมคเคนควรเน้นให้ประชาชนอเมริกันเห็นว่านโยบายแผนลดภาษีให้กับคนชั้นกลางที่โอบามาบอกนั้น ในทางปฎิบัติมันเป็นไปได้จริงหรือไม่มากน้อยเพียงใดเพราะโครงการของโอบามาหลายอย่างต้องอาศัยเงินงบประมาณเป็นจำนวนเงินสูงถึงแสนล้านเหรียญฯ ดังนั้นเขาจะหาเงินมาจากไหนหากไม่ใช่การเพิ่มอัตราภาษีในที่สุด แต่จุดอ่อนของแมคเคนนั้นคือเขาสื่อสารเรื่องแผนการแก้ปัญหาเศรษฐกิจได้ไม่ชัดเจน ที่ผ่านมาเขายังไม่สามารถชี้ให้คนอเมริกันเห็นชัดถึง ข้อด้อยในนโยบายเศรษฐกิจของโอบามาได้เท่าที่ควรจะเป็น ซึ่งในสมัยจอร์จ บุชผู้พ่อนั้นที่เขาแพ้ให้กับบิล คลินตันก็เรื่องภาษีนี่แหละเพราะตอนหาเสียงไว้บอกว่าจะลดภาษีแต่บริหารไปได้สักระยะกลับเพิ่มภาษีซึ่งทำให้ฐานเสียงเสียงรีพับลิกันโกรธมากเพราะดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ทำตามที่สัญญาไว้

เมือกล่าวถึงความเป็น Protectionist ของเดโมแครตนั้นจำได้ว่าเมื่อครั้งที่ประธานาธิบดีบุชมาเยือนไทยครั้งล่าสุดนี้ในสุนทรพจน์ของท่านความตอนหนึ่งกล่าวถึงเรื่องนี้ว่า

“Unfortunately, our country sometimes sends mixed signals about the openness of our economy. Voices of economic isolationism do not represent the interests of the American people”

“โชคไม่ดีที่บางครั้งประเทศ(สหรัฐอเมริกา)ของเราก็ให้สัญญาณที่สับสนเกี่ยวกับการเปิดกว้างทางเศรษฐกิจ ความต้องการในลัทธิโดดเดี่ยวทางเศรษฐกิจไม่ได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนแห่งผลประโยชน์ของชาวอเมริกัน"

ตรงนี้ประธานาธิบดีบุชท่านกล่าวถึงนโยบายกีดกันทางการค้าของพรรคเดโมแครตที่ผ่านมาเพราะผลการเลือกตั้งกลางเทอมเมื่อปี 2006 ที่ทำให้พรรคเดโมแครตได้เสียงข้างมากเหนือพรรครีพับลิกันในสภาบนและสภาล่างนั้นทำให้รัฐบาลบุชเผชิญภาวะลำบากที่ไม่อาจจะเดินหน้าเรื่อง FTA ได้คล่องแคล่วเหมือนเดิม

และสุนทรพจน์ท่อนนี้เป็นการส่งสัญญาณล่วงหน้าว่าหากรัฐบาลอเมริกันในอนาคตมาจากพรรคเดโมแครตการเปิดกว้างทางเศรษฐกิจของสหรัฐก็จะลดน้อยลงเพราะ เพราะพรรคเดโมแครตหาเสียงเลือกตั้งครั้งนี้ด้วยจุดยืนต่อต้านการค้าเสรีมาตลอด ทั้งในระดับทวิภาคี และระดับโลกเพราะปรัชญาการเมืองของเดโมแครตซึ่งส่วนใหญ่เป็นพวกเสรีนิยมนั้นแนวนโยบายทางการค้าคือ การปกป้องผลประโยชน์ตัวเองทางด้านภาษีและการค้าที่เรียกกันในภาษาการเมืองระหว่างประเทศว่า protectionist platforms นั่นเอง

หากแมคเคนตีเรื่อง spread the wealth around ของโอบามาซึ่งเป็นแนวความคิดพื้นฐานของพวกสังคมนิยมตั้งแต่ 2 เดือนที่ผ่านมานั้นแมคเคนจะไม่ดูเป็นรองมากขนาดนี้เพราะพื้นฐานประเทศและเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งของประเทศอเมริกาไม่ใช่ การดำเนินนโยบาย spread the wealth around อย่างที่โอบามาพูดแต่เป็นการ Create new wealth อุดมการณ์ของพวกซ้ายและลัทธิเสรีนิยม(Liberalism) หรือ อุดมการณ์เสรีนิยมสมัยใหม่(Modern Liberalism) นี้ต้องการสังคมยูโธเปียหรืออีกนัยหนึ่งเรียกว่า นักคิดสังคมนิยมเพ้อฝัน ที่ต้องการให้คนทุกคนเท่าเทียมกันหมดแต่ผู้ก่อตั้งประเทศอเมริกานี้ไม่ได้ต้องการอย่างนั้นพวกเขาต้องการให้สหรัฐอเมริกาดินแดนแห่งความหวังและโอกาสแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ซึ่งทุกคนได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียมกันในการประสพความสำเร็จซึ่งเป็นแก่นของลัทธิอนุรักษ์นิยม(conservatism) หรือ อุดมการณ์เสรีนิยมคลาสสิค(Classical Liberalism)

ดังนั้นนโยบายภาษีของโอบามาที่ต้องการเอาเงินของคนที่ทำงานหนักมีรายได้มากกว่าไปให้กับผู้ที่มีรายได้น้อยกว่าหรือผู้ที่ไม่ทำงานและเสียภาษีมันก็คือนโยบายเศรษฐกิจแบบสังคมนิยมนั่นเองซึ่งต่างกับนโยบายภาษีของรีพับลิกันที่ลดภาษีทุกระดับชั้นเพื่อเป็นการขยายฐานภาษีให้มีขนาดใหญ่ ส่งเสริมอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและก่อให้เกิดการจ้างงานมากกว่านโยบายภาษีของโอบามาแต่เดโมแครตตีความการลดภาษีภาคธุรกิจนี้ว่าเป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับคนรวยนั่นเองซึ่งเป็นการกล่าวเท็จที่สุดเพราะภายใต้นโยบายภาษีของแมคเคนนั้นจะก่อให้เกิดการจ้างงานถึง 2.13 ล้านตำแหน่งต่อปีขณะที่ภายใต้นโยบายภาษีของโอบามานั้นจะทำให้เกิดการสูญเสียงานกว่า 1 ล้านตำแหน่ง

นโยบายรีพับลิกันคือ Create new wealth และทุกคนได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียมกันในการประสพความสำเร็จอันเป็นเจตนารมณ์ของผู้ก่อตั้งประเทศแต่ไม่ใช่ spread the wealth around อันเป็นแนวคิดแบบสังคมนิยมซึ่งไม่ใช่พื้นฐานเศรษฐกิจของอเมริกา

7. แมคเคนต้องไม่สนับสนุนแผน Bailout ของประธานาธิบดีบุช เขาจึงจะได้รับความนิยมจากฐานเสียงอนุรักษ์นิยมเพิ่มมากขึ้นเพราะ Bailout Plan 700 พันล้านเหรียญสหรัฐนั้นมันขัดกับอดุมการณ์เรื่องกลไกตลาดเสรีของคอนเซอร์เวทีฟและสร้างความแตกต่างระหว่างเขาและโอบามาได้อย่างชัดเจน โอบามาจะยิ่งดูเป็น Socialist มากขึ้น แต่แมคเคนก็คือ แมคเคนเพราะเขาเชื่อว่าการสนับสนุน Bailout ก็คือ put country first นั่นเอง ขณะที่โอบามายังไม่ยอมแสดงท่าทีแต่รอดูสถานการณ์ก่อนซึ่งก็เป็นลักษณะเ)พาะตัวของโอบามาคือ "คลุมเคลือไว้ก่อนและสามารต่อรองได้ทุกนโยบาย" ดูแล้วเหมือนนายชวน หลีกภัยของไทยเล่นการเมืองยังไงยังงั้น

หากผลการเลือกตั้งในครั้งนี้ออกมาคนอเมริกันส่วนใหญ่เลือกเดโมแครต ผู้เขียนก็คงต้องเคารพเสียงส่วนใหญ่ค่ะ คงไม่ไปกล่าวหาว่าคนที่เลือกเดโมแครตโง่หรือวุฒิทางปัญญาต่ำแม้ “คนอเมริกันผิวดำ” ส่วนใหญ่ที่เลือกโอบามาเพียงเพราะว่าเป็น “คนดำ” เหมือนกันเท่านั้นเอง

เหมือนอย่าง 4 ปีที่แล้วที่พวกสนับสนุนเดโมแครตที่ต่อต้านบุชชอบพูดดูถูกคนเลือกหรือสนับสนุนบุชว่าการศึกษาน้อย โง่ บ้านนอก เนี่ยล่ะค่ะผู้นิยมพรรคเดโมแครตที่เรียกพรรคตัวเองว่าเป็นตัวแทนของชนชั้นล่าง เป็นตัวแทนของอเมริกันชนชั้นกรรมาชีพ ชนชั้นกลางแต่จริงๆแล้วซ่อนความ hypocrite ไว้มากค่ะพวกเดโมแครตที่ต่อต้านบุชนี้(ไม่ใช่ชาวเดโมแครตทั้งหมด ต้องย้ำค่ะ) ชอบพูดเป็นทำนองว่าตัวเองฉลาดกว่า มีความรู้สูงกว่าคนที่เลือกพรรครีพลับลิกัน นี่เมื่อ 4 ปีที่แล้วโดนพลเมืองชนชั้นกึ่งรากหญ้าถึงชนชั้นกลางสั่งสอนน่วมไปหมดแล้ว

หรือบางคนอกหักมากบอกว่าหากเคอร์รี่แพ้จะย้ายไปอยู่แคนาดา แต่ตอนนี้คงย้ายไปไม่ได้แล้วล่ะเพราะพรรคอนุรักษ์นิยมแคนาดาชนะเลือกตั้งรั้งตำแหน่งนายกฯอีกสมัยไปครอง

สำหรับผู้เขียนแล้วคนที่ไม่เคารพการตัดสินใจของเสียงส่วนใหญ่นั้นไร้ซึ่งเกียรติสิ้นดี

จอห์น แมคเคน-ซาร่าห์ เพลิน,บารัค โอบามา-โจ ไบเดนเข้าคูหากาบัตรเลือกตั้งเรียบร้อยแล้ว

ซาร่าห์ เพลิน(Sarah Palin)และทอด เพลิน(Todd)ผู้เป็นสามี ออกไปใช้สิทธิเลือกตั้งด้วยกันวันนี้ที่ Wasilla, Alaska เมืองที่เธอเคยเป็นนายกเทศมนตรีอยู่และพูดคุยทักทายกับนักข่าว


โจ ไบเดน(Joe Biden) ไปใช้สิทธิเลือกตั้งที่ Wilmington, Delaware


บารัค โอบามา(Barack Obama) และภรรยาออกไปใช้สิทธิเลือกตั้งที่ Chicago เมื่อเช้านี้พร้อมพาลูกสาวไปสังเกตุการใช้สิทธิเลือกตั้งด้วย

แมคเคน,โอบามาเร่งหาเสียงโค้งสุดท้ายก่อนเลือกตั้งสหรัฐ 4 พย.นี้

วันที่ 3 พฤศจิกายนที่ผ่านมาเป็นวันสุดท้ายของการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งประธานาธิบดี ในวันนี้ทั้งจอห์น แมคเคนและบารัค โอบามาต่างก็เร่งหาเสียงในรัฐที่เป็น battleground states ที่จะเป็นตัวตัดสินว่าระหว่างแมคเคนและโอบามาใครจะได้เป็นประธานาธิบดีสหรัฐคนต่อไปต่อจากประธานาธิบดีบุช

สำหรับผู้เขียนแล้วในฐานะอนุรักษ์นิยมคนหนึ่งและรักรีพับลิกันไม่เปลี่ยนแปลงขอสนับสนุนจอห์น แมคเคนเป็นประธานาธิบดีสหรัฐแม้การเลือกตั้งครั้งนี้โอกาสที่แมคเคนจะชนะจะมีไม่มากก็ตามแต่เพื่อให้อุดมการณ์ของ conservatism ได้ถูกนำมาปฎิบัติใช้ในรูปของนโยบายเพื่อสนองตอบชาวอนุรักษ์นิยม อย่างไรเสียวันนี้ก็ต้องลุ้นแมคเคนเพราะยังไงแมคเคนก็ยังเป็นกระแสหลักอนุรักษ์นิยมอยู่

จอห์น แมคเคนหาเสียงที่ Tampa, Florida ช่วงที่ 1


จอห์น แมคเคนหาเสียงที่ Tampa, Florida ช่วงที่ 2


จอห์น แมคเคนหาเสียงที่เมือง Blountville, Tennessee


จอห์น แมคเคนหาเสียงช่วงค่ำที่ Miami, Florida


บารัค โอบามาหาเสียงที่ Jacksonville, Florida



การหาเสียงที่แจคสันวิลล์ ฟลอริด้านี้โอบามาได้กล่าวโจมตีแมคเคนด้วยการย้ำว่าที่แมคเคนเคยมาหาเสียงที่เมืองนี้แล้วบอกว่า "U.S. economy is fundamentally sound " นั้นเป็นการกล่าวอย่างไม่เข้าใจสภาวะเศรษฐกิจของอเมริกาในตอนนี้ โอบามาเรียกแมคเคนว่าเป็นคนหลุดโลก แต่จริงๆแล้วคำพูดตรงนี้โอบามและพรรคเดโมแครตพูดบิดเบือนมาตลอดจริงๆแล้วแมคเคนกล่าวว่า

"there's been tremendous turmoil in our financial markets and Wall Street and it is -- people are frightened by these events. Our economy, I think, still the fundamentals of our economy are strong. But these are very, very difficult time. And I promise you, we will never put America in this position again. We will clean up Wall Street. We will reform government."

ในส่วนตรงนี้แมคเคนได้กล่าวตอบโต้คำกล่าวหาของโอบามาว่าคำว่า "fundamentals of our economy are strong" "รากฐานเศรษฐกิจของเรานั้นแข็งแกร่ง" นั้น คำว่า "รากฐาน" ในที่นี้เขาหมายถึง American worker โดยกล่าวว่า

"My opponents may disagree, but those fundamentals of America are strong, No one can match an American worker. Our workers sell more goods to more markets than any other on earth. Our workers have always been the strength of our economy, and they remain the strength of our economy today."

เพราะจริงๆแล้วประเทศก็เปรียบเหมือนบ้านหลังหนึ่ง foundation ยังแข็งแรงอยู่เพียงแต่มี ไม่กี่ห้องในบ้านเท่านั้นที่เละเทะ ตรงนี้ไม่ได้ทำให้บ้านพังไปได้ ในช่วงที่อเมริกาเกิดวิกฤตการเงินโอบามาจึงใช้โอกาสนี้หาเสียงโดยใช้ "ความกลัว" เข้าครอบงำคนอเมริกันนั่นเอง

จริงๆแล้วในภาวะเช่นนี้ การที่คนจะเป็น "ผู้นำที่ดี" ได้ สิ่งที่ดีที่สุดที่ควรกล่าวกับประชาชนในสถานการณ์ที่ยากลำบากคือ ต้องไม่สร้างความตื่นตระหนกขึ้นในสังคมแต่ให้ความเชื่อมั่นแทน ผู้เขียนคิดว่าการพูดของแมคเคนนั้นเป็นคำพูดที่จริงและเหมาะสมที่สุดแล้วในสภาวะเช่นนี้ ในขณะที่โอบามาเวลาหาเสียงโทนของเขาจะออกในแนวสร้างความหวาดวิตกกับภาวะเศรษฐกิจให้ดูน่ากลัวเกินจริงออกไปในทำนองว่า our economy is falling apart and soon there will be a depression and no more auto loans or student loans and millions of people are going to lose their homes. แม้มันออกจะดูเป็นลบอย่างมากแต่ในทางการเมืองแล้วมันใช้ได้ผลจริงๆ

ใครบอกว่าโอบามาดูซื่อ เขานี่แหละที่เป็นนักการเมืองที่เล่นการเมืองเก่งหาตัวจับยากคนหนึ่ง

ผู้เขียนจึงรู้สึกตลกและ "เอียน" มากที่ฟังหลายคนกล่าวว่า อเมริกาคงไม่เลือกโอบามาหรอกเพราะยังมีการเหยียดผิวอยู่ แน่นอนว่าการเหยียดผิวนั้นมันไม่หมดไปจากโลกหรอก แน่นอนว่าอเมริกาเองก็ยังมีการเหยียดผิวอยู่แต่เป็นการเหยียดผิวที่คนผิวดำเหยียดผิวขาวมากที่สุดมีการทำวิจัยออกมาแล้วว่า "อเมริกันผิวดำ" คือพวกที่เหยียดผิวมากที่สุดในอเมริกา ตัวอย่างง่ายๆก็ดูได้จากการเปรียบเทียบคะแนนที่คนผิวดำเลือกโอบามา กับ คนผิวขาวที่เลือกฮิลลารี่และแมคเคน มันต่างกันเยอะมาก คือ คนผิวดำเลือกโอบามามากกว่า 90 % ส่วนคนผิวขาวที่เลือกแมคเคนและฮิลลารี่คิดเป็นสัดส่วนแล้วไม่เกิน 60 % เลยด้วยซ้ำ

ผู้เขียนจึงไม่เคยเห็นด้วยกับคำพูดที่ว่า “คนอเมริกันยังไงก็ไม่ยอมรับประธานาธิบดีผิวดำเพราะอเมริกายังเหยียดผิวอยู่” หากไม่เป็นการโกหกกันเกินไปต้องบอกว่าเรื่องเหยียดผิว เหยียดชนชั้นนี่มันไม่หมดไปจากโลกหรอก คนผิวเหลืองที่เป็น "ชนชั้นสูงที่มีอภิสิทธิ์" และชนชั้นกลางในเมืองอย่างคนไทยยังดูถูก "คนรากหญ้า" ว่าการศึกษาต่ำ ไม่เข้าใจประชาธิปไตยดีพอเลย หรือที่เห็นได้ชัดอีกก็คือ หากหญิงไทยคนไหนได้สามีเป็นชาวต่างประเทศ(ฝรั่ง) ก็จะได้รับการมองอย่างดูถูกว่าเป็น "ผู้หญิงไม่ดี" ไปหมด ค่านิยมการดูถูกศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เหล่านี้ยังมีอยู่มากในสังคมไทย

แน่นอนว่าการเหยียดผิวในอเมริกานั้นยังมีอยู่จริงแต่ก็น้อยลงไปมากอย่างเทียบไม่ได้ในอดีตและไม่ใช่ "ขาวเหยียดดำ" อย่างเดียวเหมือนแต่ก่อนแล้วแต่เป็น "ดำที่เหยียดขาว" ด้วยแต่เมื่อเทียบระหว่างคนดำกับคนขาวแล้วอเมริกาในศตวรรษที่ 21 นี้ อาฟริกัน-อเมริกันคือพวกที่เหยียดผิวมากที่สุด ทัศนคติของคนเหล่านี้สอนกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษว่า "อย่าลืมว่าในอดีตเราถูกกระทำอย่างไร" ดังนั้น เวลาที่คนผิวขาวมีเรื่องกับคนผิวดำ จึงมักจะถูกตั้งข้อหาว่าเป็นพวกเหยียดผิวไปหมด การสอนเช่นนี้ไม่ผิดในแง่ของการเรียนรู้ประวัติศาสตร์แต่การที่นำเรื่องที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์มาขอความเป็น "อภิสิทธิ์ชน" เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจอย่างยิ่ง

อเมริกาในปัจจุบันคนผิวดำมีสิทธิ มีเสียงหรืออาจมีสิทธิพิเศษมากกว่าคนผิวขาวในบางเรื่องเสียด้วยซ้ำ การเหยียดผิว(racial discrimination)ในอเมริกาถือเป็นเรื่องผิดกฏหมาย หากอเมริกันยังนิยมการเหยียดผิวอยู่เราคงไม่ได้เห็น กฏหมายที่ห้ามการเหยียดผิวออกมา เราคงไม่ได้เห็น African-Americans ดำรงตำแหน่งนายกเทศมนตรี ผู้ว่าการรัฐทั้งในรัฐทางเหนือและทางใต้ หรือในระดับชาติอย่างผู้พิพากษาศาลฏีกา สมาชิกชิกสภาผู้แทนราษฎร วุฒิสมาชิกและในคณะรัฐมนตรี

และทีสำคัญเราคงไม่ได้เห็นโอบามามาถึงจุดนี้ คือ อาจจะได้เห็นประธานาธิบดีที่เป็นอาฟริกัน-อเมริกันคนแรกในประวัติศาสตร์การเมืองอเมริกัน หากโอบามาไม่ได้รับคะแนนเสียงจากคนผิวขาวด้วย

ในทางตรงกันข้ามคำพูดที่ไม่ระมัดระวังของโอบามาที่ออกมาในเชิงดูหมิ่นคนถ้องถิ่น(ประกอบด้วยคนผิวขาวเป็นส่วนใหญ่) ระหว่างปราศรัยหาเสียงในช่วงไพรมารี่ว่า "ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆในเพนซิลเวเนียและที่อื่นๆกำลังแสดงออกอย่างเคียดแค้นขมขื่นเพราะตกงานเลยต้องหันไปพึ่งพาวัฒนธรรมแบบเดิมๆอย่างปืนและศาสนาและแสดงการต่อต้านผู้อพยพเข้าเมือง" ซึ่งคำพูดนี้ทำให้คนผิวขาวท้องถิ่นคนหนึ่งเปรยความรู้สึกออกมาว่าโอบามากำลังบอกพวกเขาว่า ประชาชนอ่อนแอ โง่และซื่อและต้องใช้หนทางศาสนาเพื่อเป็นแนวทางในการผ่านอุปสรรค เป็นคำพูดที่ดูถูกคนในเมืองเล็กมาก

ตลอดการหาเสียงของโอบามาและพรรคเดโมแครตในการเลือกตั้งครั้งนี้ แคมเปญหาเสียงของเขาและองค์กรที่สนับสนุนเขาชอบใช้เรื่อง “ผิว” มาเป็นประเด็นและข่มขู่ผู้ออกเสียงทุกครั้ง เช่นหากคนผิวขาวไม่เลือกโอบามาก็จะถูกกล่าวหาว่ากลายเป็นพวกเหยียดผิวไปในที่สุด อย่างนาย John Murtha คองเกรสแมนจากพรรคเดโมแครตก็ใช้ประเด็นเรื่องผิวมาข่มขู่ผู้ออกเสียงในเขตของตนว่า "ชาวเพนซิลเวเนียในเขตตะวันตกล้วนเป็นพวกเหยียดผิว"

ข้อกล่าวหาเรื่อง "เหยียดผิว" นี้มีแต่ออกมาจากคนรอบตัวของโอบามาและตัวโอบามาเองทั้งนั้น ไม่มีใครเขาไปปลุกหรอก

การเมืองสหรัฐก้าวข้ามพ้นเรื่อง "ผิว" มานานแล้ว ไม่มีนักการเมืองคนดำหรือนักการเมืองคนขาวหรอก มีแต่คำว่า "นักการเมือง" เท่านั้น

เปรียบเทียบนโยบายภาษีของแมคเคนและโอบามา

การดีเบทครั้งที่สามซึ่งเป็นการดีเบทครั้งสุดท้ายของคู่ชิงประธานาธิบดีระหว่างจอห์น แมคเคนจากพรรครีพับลิกันและบารัค โอบามา จากพรรคเดโมแครตเมื่อคืนวันที่ 15 ตุลาคมที่ผ่านมาเรียกว่าเป็นการดีเบทที่มีสีสันและดูสนุกที่สุดเมื่อเทียบกับสองครั้งแรกค่ะเพราะ โจ ช่างประปา(Joe the Plumber) คือ ไฮไลท์ของการดีเบทครั้งนี้เพราะเขาเป็นผู้ที่เปิดประเด็นถึงนโยบายภาษีของโอบามาว่าในทางปฎิบัติแล้วคนชั้นกลางโดยรวมได้รับประโยชน์จริงอย่างที่เขาหาเสียงไว้หรือไม่

โจ ช่างประปามีชื่อจริงว่า โจ เวอร์สเอลเบอเกอร์(Joe Wurzelbacher) เขาต้องการซื้อกิจการขนาดเล็กๆซึ่งเขาทำงานอยู่และอยากจะขยายกิจการเพื่อที่ว่าเขาสามารถที่จะจ้างคนงานเพิ่มขึ้นหรือพูดอีกนัยหนึ่งในทางการเมืองคือ “สร้างงานให้กับชาวอเมริกันเพิ่มขึ้น” นั่นเอง

ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาโจ ช่างประปาได้เผชิญหน้าตัวต่อตัวกับโอบามาที่โอไฮโอเมื่อตอนที่โอบามาไปหาเสียงที่นั่น เขาบอกกับโอบามาว่าภายใต้แผนภาษีของโอบามาทำให้เขาต้องเสียภาษีมากขึ้นกว่าเดิม ดังนั้นมันจึงเป็นการยากสำหรับเขาในการขยายกิจการ

โจ ช่างประปาช่วยเปลี่ยนโฉมการโต้วาทีครั้งนี้เป็นประเด็นเรื่อง “ภาษี” ที่ทำให้หลายคนต้องจับตามองและเจาะลึกอย่างละเอียดและเป็นการตอกย้ำถึงแนวความคิดทางการเมืองและเศรษฐกิจของโอบามาว่าเขามีความเชื่อออกไปในทาง"สังคมนิยม"เมื่อเขาตอบคำถามโจ ช่างประปาว่าเขาต้องการ "spreading the wealth around would help everyone" คือกระจายความมั่งคั่งออกไปเพื่อช่วยทุกคน นี่เป็นคอนเซ็ปท์พื้นฐานของระบบเศรษฐกิจแบบสังคมนิยม

ตรงนี้คือความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงระหว่าง "เดโมแครต" ที่เชื่อว่าความร่ำรวยที่ถูกสร้างขึ้นโดยปัจเจกบุคคล(ที่ทำงานหนัก)จำเป็นต้องถูกจัดสรรออกไปให้กับคนในสังคมอย่างทั่วถึงกัน แม้กระทั่งตรงนี้มันหมายความว่าเป็นการจำกัดโอกาสในการ "สร้างเศรษฐีใหม่หรือความมั่งคั่งขึ้นใหม่" ในสังคมก็ตาม และ "รีพับลิกัน" ที่เชื่ออย่างแรงกล้าว่ามันจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าหากปล่อยให้ธุรกิจขนาดเล็กได้เก็บเงินส่วนนี้ไว้(ไม่ต้องจ่ายภาษีเพิ่มให้กับรัฐ)ในการขยายกิจการให้เติบโตต่อไปและว่าจ้างแรงงานเพิ่มขึ้น

มาตราการการจัดเก็บภาษีของโอบามานี้ธุรกิจขนาดเล็กจะได้รับผลกระทบมากและธุรกิจขนาดเล็กคือหัวใจสำคัญของการขับเคลื่อนเศรษฐกิจในอเมริกาที่ครองสัดส่วนถึง 60% และก่อให้เกิดจ้างงานเกือบ 100 %

ดังนั้นนโยบายจัดเก็บภาษีของโอบามาที่ต้องการนำเงินของคนที่ทำงานหนักมีรายได้มากกว่าไปให้กับผู้ที่มีรายได้น้อยกว่าหรือผู้ที่ไม่เสียภาษีมันก็คือนโยบายเศรษฐกิจแบบสังคมนิยมนั่นเองซึ่งต่างกับนโยบายภาษีของรีพับลิกันที่ลดภาษีทุกระดับชั้นเป็นการขยายฐานภาษีให้มีขนาดใหญ่ ส่งเสริมอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ(Pro-Growth, )และการจ้างงานมากกว่านโยบายภาษีของโอบามา

ภายใต้นโยบายภาษีของแมคเคนนั้นจะก่อให้เกิดการจ้างงานถึง 2.13 ล้านตำแหน่งต่อปีขณะที่ภายใต้นโยบายภาษีของโอบามานั้นจะทำให้เกิดการสูญเสียงานกว่า 1 ล้านตำแหน่ง เพราะนโยบายรีพับลิกันคือการสร้างเศรษฐีใหม่หรือความมั่งคั้งขึ้นใหม่(Creating new wealth) ในสังคมและให้ทุกคนได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียมกันในการประสพความสำเร็จอันเป็นเจตนารมณ์ของผู้ก่อตั้งประเทศแต่ไม่ใช่ spread the wealth around อันเป็นแนวคิดแบบสังคมนิยมซึ่งไม่ใช่พื้นฐานเศรษฐกิจของอเมริกา

ด้วยเหตุนี้ จึงต้องมีการเปรียบเทียบแผนภาษีของผู้สมัครทั้งสองว่าเป็นอย่างไร?
นโยบายด้านภาษีของผู้สมัครคนใดที่ดีต่อเศรษฐกิจและก่อให้เกิดการจ้างงานเพิ่มขึ้นมากกว่ากัน?

เรย์ เฮเดอร์แมน นักวิเคราะห์นโยบายอาวุโสและผู้ช่วยผู้อำนวยการ ณ ศูนย์วิเคราะห์ข้อมูลของสถาบัน Heritage ได้อธิบายถึงความแตกต่างระหว่างแผนภาษีของแมคเคนและโอบามา เฮเดอร์แมนได้เขียนบทความวิเคราะห์แผนภาษีที่ถูกนำเสนอโดยผู้สมัครทั้งสองคนเมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา

ผู้อ่านท่านใดสนใจอยากทราบรายละเอียดของนโยบายทางด้านภาษีของผู้สมัครทั้งสองคนหรืออยากทราบไว้เพื่อประดับความรู้ สามารถรับชมได้จากวีดีโอ คลิปข้างล่างนี้


หากต้องการอ่านการวิเคราะห์แผนภาษีของผู้สมัครทั้งสองโดยละเอียด บทความ
The Obama and McCain Tax Plans: How Do They Compare? จะตอบข้อสงสัยและให้ความรู้เกี่ยวกับนโยบายภาษีของผู้สมัครทั้งสองคนได้ชัดเจนที่สุดบทความหนึ่งเท่าที่ผู้เขียนเคยอ่านมา

The Final Presidential Debate

การโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งสุดท้าย(The Final Presidential Debate)

การโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งที่สาม(ตอนจบ)ระหว่างวุฒิสมาชิกบารัค โอบามาจากพรรคเดโมแครตและวุฒิสมาชิกจอห์น แม็คเคนจากพรรครีพับลิกันเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2008 การโต้วาทีครั้งนี้จัดขึ้นที่มหาวิทยาลัยฮอฟตร้า เฮมสเตท มลรัฐนิวยอร์ก ดำเนินรายการโดยบ็อบ ชีเฟอร์แห่งสถานีโทรทัศน์ CBS

the third presidential debate between Republican nominee Sen. John McCain and Democratic nominee Sen. Barack Obama. The debate was held at Hofstra University in Hempstead, New York. It was moderated by Bob Schieffer CBS.


ผู้สมัครทั้งสองกล่าวถึง โจ ช่างประปา ในการอภิปรายนโยบายภาษี

ในการดีเบทคู่ชิงประธานาธิบดีครั้งที่สามที่เฮมสเตท นิวยอร์ค จอห์น แมคเคนและบารัค โอบามาอภิปรายเกี่ยวกับ สถานการณ์ภาษีที่โจ เวอร์สเอลเบอเกอร์ ช่างประปาจากโทเลโด โอไฮโอกำลังเผชิญอยู่ภายใต้แผนการจัดเก็บภาษีของโอบามา

Candidates Talk About Joe the Plumber

at the third presidential debate in Hempstead, New York, John McCain and Barack Obama discussed the tax situation confronting Joe Wurzelbacher, a plumber in Toledo, Ohio.


โจ ช่างประปาตัวจริงพูดถึงการดีเบทเมื่อคืน

นี่เป็นวีดีโอเทปที่โจ เวอร์สเอลเบอเกอร์ ให้ความเห็นในคืนวันโต้วาทีคู่ชิงประธานาธิบดีครั้งสุดท้าย ชื่อของนายเวอร์สเอลเบอเกอร์ ถูกอ้างถึงหลายครั้งในการอภิปรายเกี่ยวกับนโยบายภาษีในคืนวันดีเบท

Joe the Plumber on the Debate

Here is video of Joe Wurzelbacher reacting to last night's final presidential debate. Mr. Wurzelbacher was mentioned multiple times last night in a discussion of tax policy.


แมคเคน: "ผมไม่ใช่ประธานาธิบดีบุช"

ในการดีเบทคู่ชิงประธานาธิบดีครั้งที่สามที่เฮมสเตท นิวยอร์ค จอห์น แมคเคนบอกกับบารัค โอบามาว่า "วุฒิสมาชิกโอบามา ผมไม่ใช่ประธานาธิบดีบุช หากคุณต้องการลงสมัครแข่งขันชิงกับประธานาธิบดีบุช คุณควรลงสมัครฯเมื่อ 4 ปีที่แล้ว"

McCain: "I'm not President Bush"

at the third presidential debate in Hempstead, New York, John McCain told Barack Obama, "Sen. Obama I'm not President Bush. If you wanted to run against President Bush you should have run four years ago."


คำแปลการโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งที่สาม

การโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งที่สาม ตอนที่1
การโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งที่สาม ตอนที่2
การโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีอเมริกาครั้งที่สาม ตอนที่3
การโต้วาทีของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีอเมริกาครั้งที่สาม ตอนจบ

ประชาไท

Obama's 95% Illusion

It depends on what the meaning of 'tax cut' is.

One of Barack Obama's most potent campaign claims is that he'll cut taxes for no less than 95% of "working families." He's even promising to cut taxes enough that the government's tax share of GDP will be no more than 18.2% -- which is lower than it is today.

APIt's a clever pitch, because it lets him pose as a middle-class tax cutter while disguising that he's also proposing one of the largest tax increases ever on the other 5%. But how does he conjure this miracle, especially since more than a third of all Americans already pay no income taxes at all? There are several sleights of hand, but the most creative is to redefine the meaning of "tax cut."

For the Obama Democrats, a tax cut is no longer letting you keep more of what you earn. In their lexicon, a tax cut includes tens of billions of dollars in government handouts that are disguised by the phrase "tax credit." Mr. Obama is proposing to create or expand no fewer than seven such credits for individuals:

- A $500 tax credit ($1,000 a couple) to "make work pay" that phases out at income of $75,000 for individuals and $150,000 per couple.
- A $4,000 tax credit for college tuition.
- A 10% mortgage interest tax credit (on top of the existing mortgage interest deduction and other housing subsidies).
- A "savings" tax credit of 50% up to $1,000.
- An expansion of the earned-income tax credit that would allow single workers to receive as much as $555 a year, up from $175 now, and give these workers up to $1,110 if they are paying child support.
- A child care credit of 50% up to $6,000 of expenses a year.
- A "clean car" tax credit of up to $7,000 on the purchase of certain vehicles.

Here's the political catch. All but the clean car credit would be "refundable," which is Washington-speak for the fact that you can receive these checks even if you have no income-tax liability. In other words, they are an income transfer -- a federal check -- from taxpayers to nontaxpayers. Once upon a time we called this "welfare," or in George McGovern's 1972 campaign a "Demogrant." Mr. Obama's genius is to call it a tax cut.

The Tax Foundation estimates that under the Obama plan 63 million Americans, or 44% of all tax filers, would have no income tax liability and most of those would get a check from the IRS each year. The Heritage Foundation's Center for Data Analysis estimates that by 2011, under the Obama plan, an additional 10 million filers would pay zero taxes while cashing checks from the IRS.

The total annual expenditures on refundable "tax credits" would rise over the next 10 years by $647 billion to $1.054 trillion, according to the Tax Policy Center. This means that the tax-credit welfare state would soon cost four times actual cash welfare. By redefining such income payments as "tax credits," the Obama campaign also redefines them away as a tax share of GDP. Presto, the federal tax burden looks much smaller than it really is.

The political left defends "refundability" on grounds that these payments help to offset the payroll tax. And that was at least plausible when the only major refundable credit was the earned-income tax credit. Taken together, however, these tax credit payments would exceed payroll levies for most low-income workers.

It is also true that John McCain proposes a refundable tax credit -- his $5,000 to help individuals buy health insurance. We've written before that we prefer a tax deduction for individual health care, rather than a credit. But the big difference with Mr. Obama is that Mr. McCain's proposal replaces the tax subsidy for employer-sponsored health insurance that individuals don't now receive if they buy on their own. It merely changes the nature of the tax subsidy; it doesn't create a new one.

There's another catch: Because Mr. Obama's tax credits are phased out as incomes rise, they impose a huge "marginal" tax rate increase on low-income workers. The marginal tax rate refers to the rate on the next dollar of income earned. As the nearby chart illustrates, the marginal rate for millions of low- and middle-income workers would spike as they earn more income.

Some families with an income of $40,000 could lose up to 40 cents in vanishing credits for every additional dollar earned from working overtime or taking a new job. As public policy, this is contradictory. The tax credits are sold in the name of "making work pay," but in practice they can be a disincentive to working harder, especially if you're a lower-income couple getting raises of $1,000 or $2,000 a year. One mystery -- among many -- of the McCain campaign is why it has allowed Mr. Obama's 95% illusion to go unanswered.

WSJ

The First Presidential Debate: จอห์น แมคเคน Vs. บารัค โอบามา

First Presidential Debate Videos



The first presidential debate between Republican nominee Sen. John McCain and Democratic nominee Sen. Barack Obama was held on September 26, 2008. The debate was held at the University of Mississippi in Oxford, Mississippi. It was moderated by Jim Lehrer of PBS.

Fact checking the first presidential debate

By CALVIN WOODWARD and JIM KUHNHENN, Associated Press Writers
Sat Sep 27, 1:11 AM ET

WASHINGTON - Democrat Barack Obama and Republican John McCain stretched the facts in accusing each other of kowtowing to the oil industry and sprinkled other dubious assertions across the landscape of public policy in their first presidential debate.

McCain's plan to cut the corporate tax rate to 25 percent from 35 percent across the board so as to spur job creation was boiled down by Obama into a $4 billion tax break for Big Oil, as if no other companies or workers would benefit.

McCain similarly cut corners with context when he accused Obama of voting for huge subsidies for the oil industry. Obama voted to strip away those subsidies and, when that failed, backed broad energy legislation that contained them.

So it went during 90 minutes of debate, a reality warp at times.

Some examples:

OBAMA: "Sen. McCain mentioned Henry Kissinger, who is one of his advisers, who along with five recent secretaries of state just said we should meet with Iran — guess what? — without preconditions."

MCCAIN: "Dr. Kissinger did not say that he would approve face-to-face meetings between the president of the United States and (Iranian President Mahmoud) Ahmadinejad. He did not say that. He said there could be secretary-level and lower-level meetings. I've always encouraged that."

THE FACTS: Obama was right that Kissinger called for meetings without preconditions. McCain was right that Kissinger did not call for such meetings to be between the two presidents.

In a foreign policy forum on Sept. 15, Kissinger said: "I am in favor of negotiating with Iran." He went on to say, "I actually have preferred doing it at the secretary of state level" and the U.S. should go into the talks with "a clear understanding of what is it we're trying to prevent. What is it going to do if we can't achieve what we're talking about? But I do not believe that we can make conditions for the opening of negotiations. We ought, however, to be very clear about the content of negotiations and work it out with other countries and with our own government."

UPDATE**

The McCain camp sends along the following statement from Henry Kissinger: "Senator McCain is right. I would not recommend the next President of the United States engage in talks with Iran at the Presidential level. My views on this issue are entirely compatible with the views of my friend Senator John McCain. We do not agree on everything, but we do agree that any negotiations with Iran must be geared to reality.

___

OBAMA: "John, you want to give oil companies another $4 billion" in tax breaks.

THE FACTS: The $4 billion in tax breaks for the oil companies is simply part of McCain's overall corporate tax reduction plan and does not represent an additional tax benefit. In other words, the corporate tax reduction applies to all corporations, oil companies included. Both Obama and McCain have proposed eliminating oil and gas tax loopholes.

___

MCCAIN: Said the country has lost the sense of accountability exemplified by Allied commander Dwight Eisenhower on the eve of D-Day. He said Eisenhower wrote one letter to be released in the event of victory, which praised the troops, "and he wrote out another letter, and that was a letter of resignation from the United States Army for the failure of the landings at Normandy."

THE FACTS: Eisenhower prepared to take responsibility in the note to be delivered in the event of D-Day disaster but did not offer to resign.

The full text:

"Our landings in the Cherbourg-Le Havre area have failed to gain a satisfactory foothold and I have withdrawn the troops. My decision to attack at this time and place was based on the best information available. The troops, the air and the navy did all that bravery and devotion to duty could do. If any blame or fault attaches to the attempt, it is mine alone."

___

OBAMA: Said he would make sure that the health care system "allows everyone to have basic coverage."

THE FACTS: If that sounds like universal health coverage, it's not. Obama picked his words carefully — stopping short of claiming outright that his plan provides health care for all. He promises to make health insurance affordable but would only require that children, not adults, have coverage. Estimates of how many would remain without insurance vary. Sen. Hillary Rodham Clinton said during the primaries that Obama's plan would leave 15 million people uninsured.

___

MCCAIN: "We had an energy bill before the United States Senate. It was festooned with Christmas tree ornaments. It had all kinds of breaks for the oil companies, I mean, billions of dollars worth. I voted against it; Sen. Obama voted for it."

THE FACTS: Obama did vote for a 2005 energy bill supported by President Bush that included billions in subsidies for oil and natural gas production. McCain opposed the bill on grounds it included unnecessary tax breaks for the oil industry. Obama voted to strip the legislation of the oil and gas industry tax breaks. When that failed, he voted for the overall measure. Obama has said he supported the legislation because it provided money for renewable energy.

___

OBAMA: "We're also going to have to look at, how is it that we shredded so many regulations? We did not set up a 21st-century regulatory framework to deal with these problems. And that in part has to do with an economic philosophy that says that regulation is always bad."

THE FACTS: Some of the abuses that occurred stemmed from the 1999 repeal of a Depression-era law that separated banks from brokerages. In legislation supported by former President Clinton and Robert Rubin, now a top Obama adviser and treasury secretary in the Clinton administration, this separation was ended — allowing banks and insurance companies to sell securities.

But while regular banks were strictly regulated by the government, Wall Street banks and other non-bank institutions — many of the same institutions whose abuses led to the current crisis — were allowed to operate with less regulation.

___

MCCAIN: McCain said Obama voted to cut off money for the troops in Iraq.

THE FACTS: Despite opposing the war, Obama has, with one exception, voted for Iraq troop financing. In 2007, he voted against a troop funding bill because it did not contain language calling for a troop withdrawal. The Illinois senator backed another bill that had such language — and money for the troops.

___

MCCAIN: In a discussion of how the government could shrink spending, he said: "Look, we are sending $700 billion a year overseas to countries that don't like us very much."

THE FACTS: The comment echoes one he made in his acceptance speech at the Republican National Convention earlier this month, when he was talking about money the U.S. spends on foreign oil. FactCheck.org says the U.S. this year is on track to spend $536 billion on imported oil — not $700 billion — and nearly one-third of that comes from friendly nations: Canada, Mexico and Britain.

___

MCCAIN: "Sen. Obama twice said in debates he would sit down with Ahmadinejad, (Venezuelan President Hugo) Chavez and (Cuban President) Raul Castro without precondition."

OBAMA: "Now, understand what this means, 'without preconditions.' It doesn't mean that you invite them over for tea one day. ... There's a difference between preconditions and preparation. Of course we've got to do preparations, starting with low-level diplomatic talks, and it may not work, because Iran is a rogue regime."

THE FACTS: Obama was asked in a July 2007 debate whether he would be willing to meet "without precondition" with the leaders of Iran, Syria, Cuba and other countries the U.S. regards as rogue nations. Obama replied, "I would," adding that it was ridiculous to think that America is punishing such nations by refusing to speak with them. Time and again since then he has been forced to defend the statement, both by Democrats during the primaries and by Republicans.

Obama has tried to draw a distinction between a precondition and preparation. He has argued that he wouldn't demand that a foreign leader give in on some fundamental issue before the two sides met to discuss the dispute. But he has said "preparations" would require diplomatic contacts to gauge whether a formal meeting would be useful and to lay the groundwork for those talks.

___

MCCAIN: "You know, we spent $3 million to study the DNA of bears in Montana. I don't know if that was a criminal issue or a paternal issue, but the fact is that it was $3 million of our taxpayers' money. And it has got to be brought under control."

THE FACTS: A study regularly mocked by McCain as pork barrel spending could help ease restrictions on logging, development and even the oil and gas drilling that McCain wants to expand. Montana ranchers, farmers and Republican leaders pushed for the study as a step toward taking the grizzly bear off the endangered species list. Former Montana Gov. Judy Martz, a Republican and a McCain supporter, said the bear had been used to block the use of the state's abundant natural resources, when all along the animal was plentiful. "If it is going to remove it from the list, it is money well spent," Martz said.

โอบามาลั่นกอบกู้ชื่ออเมริกา

30 สิงหาคม 2551 กองบรรณาธิการ

"บารัก โอบามา" ยอมรับการเสนอชื่อของพรรคเป็นแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่ลงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐในฐานะตัวแทนพรรคเดโมแครต ขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ถล่มคู่เหมือน "แม็กเคน-บุช"

พร้อมให้คำมั่นจะแก้ไขความผิดพลาดทางเศรษฐกิจตลอด 8 ปีที่รีพับลิกันครองเมืองและกอบกู้ชื่อเสียงของอเมริกาในเวทีโลก

ส.ว.บารัก โอบามา ตอบรับการเสนอชื่ออย่างเป็นทางการเมื่อวันพฤหัสบดี ทำให้เขาสร้างประวัติศาสตร์กลายเป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาในนามพรรคการเมืองใหญ่คนแรก

"ประเทศของเราเคยดีกว่าที่เป็นอยู่นี้...เรามารวมกันที่นี่เพราะเรารักประเทศนี้มากเกินกว่าจะปล่อยให้ช่วงเวลา 4 ปีข้างหน้าเป็นเหมือนกับช่วงเวลา 8 ปีที่ผ่านมา วันที่ 4 พฤศจิกายนนี้ เราต้องลุกขึ้นมาพูดว่า '8 ปีนั้นเพียงพอแล้ว'" ส.ว.ผิวสีจากอิลลินอยส์กล่าวบนเวทีปราศรัยภายในสนามฟุตบอลอินเวสโกที่จุผู้สนับสนุนได้มากกว่า 75,000 คน เมื่อคืนวันพฤหัสบดีขณะที่เขาตอบรับการเสนอชื่อในที่ประชุมใหญ่พรรคเดโมแครตประจำปีนี้

โอบามายังกล่าวโจมตีคู่แข่งคนสำคัญจากพรรครีพับลิกัน โดยเชื่อมโยง ส.ว.จอห์น แม็กเคน ว่าไม่ต่างอะไรกับประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู. บุช และว่า นโยบายที่ล้มเหลวของรีพับลิกันคือต้นเหตุที่ทำให้เศรษฐกิจสหรัฐผันผวนและทำให้สถานะของสหรัฐบนเวทีโลกเสื่อมถอยลง "ช่วงเวลานี้ การเลือกตั้งครั้งนี้ เป็นโอกาสที่พวกเราจะได้รักษาคำมั่นสัญญาของอเมริกันให้ดำรงอยู่ต่อไปในศตวรรษที่ 21" เขากล่าว

สุนทรพจน์ครั้งใหญ่ระดับประเทศของโอบามาครั้งแรกนี้ ถือเป็นการเริ่มเดินเครื่องเต็มสูบตลอด 2 เดือนนับจากนี้ เพื่อขับเคี่ยวกับแม็กเคน ที่พยายามประกาศข่าวขโมยซีนว่าเขาได้เลือกคู่สมัครในนามรองประธานาธิบดีไว้แล้ว และเตรียมจะเปิดตัวร่วมกันที่โอไฮโอวันศุกร์ ซึ่งเป็นวันที่แม็กเคนจะฉลองวันเกิดอายุครบ 72 ปีด้วย โดยมีมิตต์ รอมนีย์ อดีตผู้ว่าการมลรัฐแมสซาชูเซตส์ และทิม พอว์เลนตี ผู้ว่าการมลรัฐมินนิโซตา อยู่ในกลุ่มตัวเต็ง

โอบามาวิจารณ์แม็กเคนในประเด็นเดิมที่เขาเคยโจมตีก่อนหน้านี้ว่า ส.ว.มหาเศรษฐีจากรัฐแอริโซนา มีชีวิตที่สะดวกสบายไม่เคยต้องทุกข์ร้อนใจกับปัญหาในชีวิตประจำวันแบบคนอเมริกันทั่วไป และเขาไม่ต้องมาห่วงกับประเด็นปัญหาอย่างเช่น เศรษฐกิจ, ระบบประกันสุขภาพ และการศึกษา

"ผมไม่เชื่อว่าวุฒิสมาชิกแม็กเคนไม่ได้ห่วงใยวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนอเมริกัน แต่ผมคิดว่าเขาไม่รู้ซะมากกว่า" คำเหน็บแนมของโอบามาผู้กำลังถูกยุจากสมาชิกเดโมแครตบางคนให้กล่าวโจมตีแม็กเคนหนักข้อขึ้น

โอบามากล่าวถึงอิรัก ที่เขาคัดค้านการทำสงครามรุกรานอิรักตั้งแต่เริ่มต้น โดยให้คำมั่นว่าเขาจะ "ยุติสงครามในอิรักนี้ด้วยความรับผิดชอบ" และย้ำว่า เขาจะเรียกร้องให้ถอนกำลังทหารสหรัฐออกจากอิรัก ในขณะที่แม็กเคนยังดื้อรั้นปฏิเสธที่จะยุติสงครามที่ถูกชักนำไปผิดทิศผิดทางนี้ ขณะเดียวกันโอบามายืนยันว่าเขาจะทำให้การสู้รบกับพวกอัลกออิดะห์ในอัฟกานิสถานประสบความสำเร็จและยังเต็มใจจะใช้อำนาจทางทหารของสหรัฐหากถึงคราวจำเป็น

ด้านค่ายของแม็กเคน ได้ตอบโต้คำปราศรัยของโอบามาทันควันว่าเป็นสุนทรพจน์ที่บิดเบือนให้คนเข้าใจผิด "ข้อเท็จจริงยังคงเดิม โอบามายังคงไม่พร้อมที่จะเป็นประธานาธิบดี" ทักเกอร์ บาวด์ส โฆษกของแม็กเคนกล่าว.

ไทยโพสต์

เดโมแครตเสนอชื่อโอบามาเป็นตัวแทนแล้ว

เดนเวอร์-เดโมแครตประกาศเลือกโอบามาเป็นตัวแทนพรรคไปชิงเก้าอี้ประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการแล้ว

พรรคเดโมแครตได้เสนอชื่อวุฒิสมาชิกบารัก โอบามาเป็นตัวแทนพรรคไปลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอย่างเป็นทางการแล้วในการประชุมใหญ่ของพรรคที่เมืองเดนเวอร์ รัฐโคโลราโด เมื่อวันพุธ (27 ส.ค.) ตามเวลาท้องถิ่น ซึ่งนับเป็นการสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการเลือกชาวอเมริกันผิวสีเป็นตัวแทนหนึ่งในสองพรรคการเมืองที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐเป็นครั้งแรก

นางแนนซี เปโรซี ประธานสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐ เป็นผู้ประกาศต่อที่ประชุมใหญ่ให้นายโอบามาเป็นตัวแทนพรรคเดโมแครตไปชิงเก้าอี้ประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการภายหลังจากที่นายโอบามาได้รับเลือกด้วยวิธี "เปล่งเสียงสนับสนุน" จากชาวพรรคเดโมแครต ทั้งยังประกาศให้วุฒิสมาชิกโจเซฟ ไบเดนจากรัฐเดลาแวร์ เป็นตัวแทนพรรคไปชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีคู่กับนายโอบามาด้วย

ด้านอดีตประธานาธิบดีบิล คลินตันได้ขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ต่อที่ประชุมให้การสนับสนุนนายโอบามาอย่างเต็มตัวเป็นครั้งแรกโดยกล่าวว่า "โอบามาพร้อมแล้วที่จะเป็นผู้นำสหรัฐ และฟื้นฟูความเป็นผู้นำของสหรัฐในโลก" ทั้งยังกล่าวชื่นชมนายไบเดน ผู้สมัครชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีว่ามีบางกระเด็นที่โอบามาอาจได้พึ่งพาความมากประสบการณ์ของนายไบเดนผู้เป็นวุฒิสมาชิกมา 6 สมัย และว่าเมื่อได้ประสบการณ์กับความฉลาดเฉลียวของไบเดนไปสนับสนุนความเป็นคนที่มีความเข้าอกเข้าใจ มีวิสัยทัศน์ และสัญชาตญาณที่ดีของโอบามาแล้ว อเมริกาจะได้ผู้นำด้านความมั่นคงแห่งชาติอย่างที่จำเป็นต้องมี

ทั้งนี้ ในช่วงแรกทางพรรคเดโมแครตเตรียมรับรองนายโอบามาด้วยการนับคะแนนของเดลิเกตกว่า 4,400 คนแบบทีละรัฐ ซึ่งเป็นการทำตามธรรมเนียมเดิม ก่อนจะหยุดชะงักลงเมื่อนางฮิลลารี คู่แข่งคนสำคัญของนายโอบามาที่หาเสียงแข่งกันเป็นตัวแทนพรรคมาอย่างดุเดือด ได้ปรากฏตัวบนเวทีของที่ประชุมพร้อมเรียกร้องให้มีการใช้วิธีที่เรียกว่า "การเปล่งเสียงสนับสนุน" ผู้ที่ตนต้องการเลือกขึ้นมาแทน

หลังจากนั้น นางฮิลลารีได้เรียกร้องให้ที่ประชุมเปล่งคำพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่าให้ "บารัก โอบามา" เป็นตัวแทนของพรรค และเป็นประธานาธิบดีสหรัฐ ต่อจากนั้น นางเปโรซีได้ถามย้ำว่ามีชื่อบุคคลที่ 2 หรือไม่ เมื่อคณะผู้แทนพรรคเดโมแครตยืนยันว่าสนับสนุนนายโอบามาทำให้นางเปโรซียิ้มกว้าง และประกาศว่ายอมรับมติดังกล่าว ซึ่งนับเป็นการยุติการสู้ศึกอันยาวนานระหว่างนางฮิลลารีกับนายโอบามาอย่างเป็นทางการ ซึ่งได้สร้างความแตกแยกร้าวลึกในพรรคเดโมแครตด้วย

ในส่วนของพรรครีพับลิกันนั้น คาดว่าวุฒิสมาชิกจอห์น แมคเคน ว่าที่ตัวแทนพรรคจะประกาศชื่อคู่ชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีในวันศุกร์นี้

Obama Names Sen. Joe Biden As Presidential Running Mate

By CHRISTOPHER COOPER
August 23, 2008 5:54 p.m.

Barack Obama picked Delaware Sen. Joseph Biden as his running mate, choosing a long-time Washington insider who could balance his thin resume on foreign policy over younger politicians who could have amplified the Democratic presidential candidate's message of change.

The campaign made a formal announcement about 3 a.m., with a text message to supporters saying "Barack has chosen Senator Joe Biden to be our VP nominee" and inviting them to watch a webstream video of their first rally together Saturday afternoon.

Sen. Biden, who has been in the Senate for more than 30 years, is chairman of the Senate Foreign Relations Committee, and recently returned from war-torn Georgia, which he visited at the behest of that country's president. Sen. Obama, by contrast, is a freshman senator who is regularly attacked by his Republican opponent, John McCain, for his lack of foreign policy experience.

Polls have consistently shown voters trust Sen. McCain more than Sen. Obama on foreign policy and national security issues.

"Biden talks about foreign policy the way the rest of us talk about baseball,"
said Larry Rasky, a longtime political adviser to the Delaware senator. "He
lives it and breathes it."

Sen. Biden also has been a fixture for a generation on the Senate Judiciary Committee, where he developed a reputation as a staunch partisan in some of the earliest and most vitriolic battles over the Supreme Court. As chairman of that panel, he presided over the controversial confirmation hearings of conservative jurists Robert Bork in 1987 and Clarence Thomas in 1991. (He voted against both. Judge Bork's nomination was defeated. Justice Thomas was confirmed).

Word of the Biden nomination first leaked out overnight, after the two other men widely considered to be on Sen. Obama's shortlist -- Indiana Sen. Evan Bayh and Virginia Gov. Tim Kaine -- told associates they had been notified by the campaign that they would not be chosen.

The 47-year-old Sen. Obama and 65-year-old Sen. Biden appeared together Saturday afternoon for the first time officially as a ticket at a rally in Springfield, Ill., the place where the Illinois lawmaker launched his presidential bid early last year. The two men are planning to take a tour of swing states before arriving in Denver for their party's nominating convention, which opens Monday.

Sen. Biden is a two-time presidential candidate himself, and during his short-lived run in the current cycle, he was at times critical of Sen. Obama's foreign-policy bona fides. That will be a staple of Republican attacks in coming days. At about 6 a.m. Saturday, the McCain campaign released a 30-second television it said would air in key states, that opens with Sen. Biden being asked about comments he had made saying Sen. Obama wasn't ready to be president. "I stand by that statement," he said. It then shows a separate television clip of him praising Sen. McCain. (See related article.)

Sen. McCain -- who has served with Sen. Biden in the Senate for 20 years -- will call the Delaware senator later today to congratulate him.

Sen. McCain is expected to make his own vice presidential pick by the end of the week, before the Republican convention opens in St. Paul, Minn., on Sept. 1. Where Sen. Obama was looking to offset his weakness in foreign policy, Sen. McCain may be seeking a partner who can address his perceived shortfalls in economic policy. One rumored candidate is former Massachusetts Gov. Mitt Romney, a successful venture capitalist. Another is Minnesota Gov. Tim Pawlenty, who trumpets his working class roots and talks of making the Republican Party more appealing to "Sam's Club" voters.

In passing over Messrs. Bayh and Kaine, Sen. Obama steered away from the prospect that his vice presidential choice could help him flip large, long-Republican states of Indiana and Virginia, where he is competing heavily.

Sen. Biden's tiny Delaware is reliably Democratic. But he is also well-known in neighboring Pennsylvania, where he grew up in Scranton, the son of a Catholic car salesman. His working-class roots there could help Sen. Obama shore up a weakness in the state that has voted Democratic in the past four presidential elections -- but where Sen. Obama was trounced by Hillary Clinton in the April Democratic primary.

One open question, as Democrats head to their convention, is whether the Biden pick will agitate the followers of Sen. Clinton, some of whom had hopes until the end that she might be Sen. Obama's running mate. Many of her supporters say they'll either stay home in November or back Sen. McCain. (See related article.)

Another possible weakness in the Biden pick: The verbose lawmaker is known for regular verbal gaffes that prompt him to retract them. Last year, when he announced his presidential candidacy, Sen. Biden's comments about Sen. Obama made news when he referred to the Illinois senator as a "clean" African-American.

"I mean, you got the first mainstream African-American who is articulate and
bright and clean and a nice-looking guy," Sen. Biden said. "I mean, that's a
storybook, man."

Stunned by the reaction to his comment and clearly embarrassed, Sen. Biden quickly issued an apology, both to Sen. Obama and the public. At a candidate forum shortly afterwards, Sen. Obama said he was convinced that Sen. Biden meant no offense by the statement.

His sometimes sharp tongue, however, could make him useful for the traditional "attack dog" role that vice presidential candidates play in campaigns, particularly as the partner to a presidential candidate often criticized, even by some Democrats, as being slow to punch back at political rivals. Last year, he blasted New York Mayor Rudy Giuliani for being patently unqualified to be president. "Rudy Giuliani. There's only three things he mentions in a sentence -- a noun, a verb, and 9/11," Sen. Biden said at a debate in 2007, in a reference to the 2001 terrorist attack on New York. "There's nothing else."

Though Sen. Biden made a poor showing in the presidential primary contest, he distinguished himself as an able fund-raiser and an intelligent campaigner, raising more than $14 million in a contest dominated by heavyweights and routinely garnering the biggest applause lines at public forums. His command of the issues at presidential forums made him stand out in a big field, prompting his campaign to make up buttons with the simple slogan "Joe Knows."

Sen. Biden has spent most of his adult life as a U.S. senator since his election to represent Delaware in 1972 at the age of 29. A self-professed mediocre student, he grew up working-class, and friends say his modest upbringing still shines through as he campaigns, despite all his years in Washington.

As a politician from a small state, Sen. Biden is a big believer in retail politics. "I think I'm at my best when I'm out with regular people, in their face and in their living rooms and diners," he said in an interview last summer. "That's where I find out that a majority of people agree with my plans, even if a majority of people have no idea who I am."

Boosters say it's his ability to interact with working-class Americans, more than foreign policy, that will prove to be most valuable to Sen. Obama, who is often cast as cold and professorial and has had difficulty attracting white, blue-collar voters.

Sen. Biden has a compelling personal story, marked by tragedy. Within weeks of his election in 1972, his wife and daughter were killed in a car crash, and his two sons injured. He was sworn into office from the hospital room of his sons, both of whom have made a complete recovery. It was then that he took up the habit of commuting by train from Wilmington, Del., to Washington on days the Senate was in session, a one-and-a-half-hour journey that he continues to make today.

The senator, a Roman Catholic, has spoken of receiving a "second chance in life" after surviving surgery on two brain aneurysms, shortly after ending his first presidential bid in 1988.

It's likely that Sen. Biden, who is popular within his own party, will be greeted warmly by the majority of Obama supporters, as he has proven to be less conservative than some of his rivals for the job. Sen. Biden is generally a straight-ticket mainstream Democrat, voting party line on hot-button issues such as abortion rights, despite being a Catholic. (He did oppose legalization of late-term abortions.) He scored an F on the National Rifle Association's scorecard for his support of gun-control laws.

Sen. Biden initially supported the 2003 Iraq invasion -- a move Sen. Obama opposed as an Illinois state senator, an original centerpiece of his campaign. But over the past five years, Sen. Biden has long complained that the U.S. didn't send enough troops initially to prosecute the war, opposed President Bush's troop surge, and has suggested a "Third Way" for ending the conflict, which would call for reorganizing the country politically under a federal system that would break it into thirds, along ethnic lines.

Sen. Biden was harshly critical of Sen. Obama's vote last year opposing continuing funding of the conflict, saying the Illinois senator was being politically expedient. Sen. Biden invoked the image of his son Beau, the Delaware Attorney General, who also serves as a captain in the Delaware National Guard, scheduled to depart on a tour of duty in Iraq in October. "There's no political point worth my son's life," he said at the time.

During his first run for the presidency, in 1987, Sen. Biden was accused of plagiarizing lines from British politician Neil Kinnock, caught on videotape uttering them without giving credit. Though Sen. Biden had used the lines several times before and given proper credit, the incident effectively finished his run that year. In his 2007 autobiography, Sen. Biden recalls that recounting the pilfered lines left a lady in the front row in tears that day. "I hadn't found a place to stop and slip in the standard attribution," he wrote. "I wish I had."

His ordeal may have drawn sympathy from Sen. Obama, who was himself accused of plagiarizing statements of Massachusetts Gov. Deval Patrick, his political surrogate, during the primary season by Sen. Clinton.

In more than 30 years in Washington, Sen. Biden appears to have done little to have enriched himself. With the exception of a $112,000 book advance, he showed little income in 2007 beyond his $165,000 Senate salary and the $20,500 his wife made by teaching at Widener University in Chester, Pa.

Some of Sen. Biden's presidential contributors may have caught the eye of the Obama campaign vetter. On July 5, the Biden campaign gave to charity $11,500 in cash that was donated by a quartet of Mississippi lawyers who later pleaded guilty to a scheme to bribe a state judge, including well-known litigator Richard "Dickie" Scruggs.

A fundraising invitation obtained by The Wall Street Journal shows that three of the men held a fundraiser for Sen. Biden at the Oxford University Club in August, 2007. Federal Election Commission records show that Sen. Biden received several thousands of dollars from relatives of Mr. Scruggs and employees of the Balducci law firm that have not been returned or donated to charity.

A spokesman for Sen. Biden confirmed the charitable contributions but wouldn't comment further.

MORE ON BIDEN

Age: 65; born Nov. 20, 1942 in Scranton, Pa.
Experience: U.S. senator, 1972-present; New Castle County Council, 1970-72; sought presidential nomination, 1988, 2008.
Education: Bachelor's degree in history and political science, University of Delaware, 1965; law degree, Syracuse University, 1968.
Family: Married Neilia Hunter in 1966; three children, Beau, Hunter, and Naomi. His wife and daughter Naomi died in a car crash in 1972. Married Jill Jacobs in 1977; one daughter, Ashley. Beau Biden is now Delaware's attorney general.
Political interests: Foreign relations, judiciary
• Biden's Foreign Policy Background Carries Growing Cachet
08/20/2008

--Monica Langley, Elizabeth Holmes, Louise Radnofsky, and Amy Chozick contributed to this article.

WSJ